Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

ΜΕΡΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΖΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ

Ο Αμερικάνικος «εμφύλιος» πόλεμος (1861-1865), ο πλέον καταστροφικός που έζησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπήρξε ιστορικό γεγονός με σημαντικό αντίκτυπο στην αμερικανική κοινωνία και οικονομία. 

του ΜΑΚΗ ΒΡΑΧΙΟΛΙΔΗ

Αποτέλεσε ορόσημο στην ιστορία της Αμερικής, κατεγράφη δε σε πλήθος χολιγουντιανών ταινιών, με χαρακτηριστικότερη την “The Carpetbaggers” (1964) ή σε ελληνική μετάφραση «Οι Τυχοδιώκτες», με πρωταγωνιστές τους ηθοποιούς Άλαν Λαντ, Τζορτς Πέπαρντ και Κάρολ Μπέικερ (σχ. ΚΟ: η ταινία – βασισμένη σε ομώνυμο βιβλίο – δανείζεται τον όρο με τον οποίο έγιναν γνωστοί οι τυχοδιώκτες εκμεταλλευτές του μετεμφυλιακού Νότου, αλλά εξελίσσεται στην σύγχρονη εποχή. Σαφώς, χαρακτηριστικότερη είναι η θρυλική "Gone With The Wind" / "Όσα Παίρνει ο Άνεμος").
Ο Αμερικάνικος «εμφύλιος», ξεκίνησε... 

Επί προεδρίας του πρώτου Αμερικανού Προέδρου Αβραάμ Λίνκολν και ήταν αποτέλεσμα - κυρίως- των πολύ σοβαρών οικονομικών διαφορών μεταξύ των Πολιτειών, αλλά και του πολιτειακού συστήματος των τότε ΗΠΑ. Οι μεγάλες αντιθέσεις που παρατηρούνταν μεταξύ του Βορρά και του Νότου της Αμερικής, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, ήταν οι βασικές αιτίες που οδήγησαν στο ξέσπασμα του πολέμου (σχ. ΚΟ: που ονομάστηκε "εμφύλιος", αλλά στην πραγματικότητα ήταν πόλεμος Ανεξαρτησίας του Νότου, από την τυραννία του Βορρά).
Ο Λίνκολν, επιχείρησε να κατανικήσει το Νότο και χρησιμοποίησε τη δουλεία ως ηθικό αντίβαρο ενός μακροχρόνιου και πολύ αιματηρού αγώνα. Οι απώλειες στις μάχες ξεπέρασαν τις 600.000, οι δε θάνατοι στον πληθυσμό τις 500.000, ενώ καταστράφηκε περίπου το 40% της εθνικής οικονομίας. Μετά τη νίκη των Βορείων, η κυριαρχία και επιβολή τους έναντι των Νοτίων, ήταν ολοκληρωτική. Άρπαξαν σε εξευτελιστικές τιμές ό,τι έβρισκαν από το ρημαγμένο Νότο!
 
Μήπως τα παραπάνω σας θυμίζουν κάτι ανάλογο με αυτά που ζει σήμερα η Ευρώπη; ΈΕτσι είναι. Η – υποτίθεται - ενωμένη Ευρώπη, είναι κυριολεκτικά χωρισμένη σε δύο κομμάτια: στην ισχυρή οικονομικά βόρεια Ευρώπη και στη νότια, η οποία κηδεμονεύεται από την πρώτη. Η Γερμανία, καθοδηγητής της βόρειας Ευρώπης, επιδιώκει να αρπάξει σε εξευτελιστικές τιμές τον φυσικό πλούτο και την περιουσία της νότιας Ευρώπης, έναντι πινακίου φακής. Γι’ αυτό, με καλά μεθοδευμένο σχέδιο, έχοντας τοποθετημένα πολιτικά ανδρείκελα στην εξουσία των χωρών που θα κατασπαράξει, τους βάζει και υπογράφουν την εκποίηση της περιουσίας των χωρών τους! Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος, Βενιζέλος, Σαμαράς, Στουρνάρας είναι τα πολιτικά οργανέτα τα οποία με τις υπογραφές υποτέλειας και δωσιλογισμού προς τις άθλιες, εξοργιστικές απαιτήσεις των δανειστών, παραδίδουν τον δημόσιο πλούτο της Ελλάδος για μερικά... ψίχουλα!
Παρόμοια με την μοίρα της Ελλάδος, επιδιώκεται να είναι και η μοίρα των υπολοίπων κρατών της νότιας Ευρώπης: Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία παίρνουν σειρά, για να μετατραπούν σε αποικίες της βόρειας Ευρώπης και ειδικά της ηγέτιδας δύναμης αυτών, της Γερμανίας.
Και αν σήμερα οι ΗΠΑ είναι ομοσπονδία κρατών, γιατί άραγε η Ε.Ε. δεν είναι ομοσπονδία, παρά μόνον η Γερμανία αποτελεί το μοναδικό ομόσπονδο κράτος της «ενωμένης» Ευρώπης; Διότι απλά, εάν όλα τα κράτη της Ε.Ε. ανήκαν σε Ομοσπονδία, αυτομάτως τα χρέη τους θα τα αναλάμβανε η Ομοσπονδιακή Κεντρική τους Τράπεζα. Είναι σαφές όμως ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, για ευνόητους λόγους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Γερμανίας. Η Γερμανία επιθυμεί, διά του χρέους των υπολοίπων κρατών της νότιας Ευρώπης, να καταβροχθίσει τις περιουσίες τους, έναντι ψιχίων! Και ενώ η ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται και θα έπρεπε να αποτελεί πυξίδα, διδάσκοντας τους πολιτικούς ταγούς ώστε να μην επαναλαμβάνουν εγκληματικά λάθη του παρελθόντος, οι δικοί μας ηγέτες, αποδεικνύονται πραγματικά πολιτικά σκουπίδια, διαπράττοντας πολιτικά εγκλήματα σε βάρος της Ελλάδος και του έθνους!

1 σχόλιο:

  1. Υπερβολικά επιδερμική και αφελής η αντιπαραβολή της διαμάχης Βορρά-Νότου στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα με τη διαμάχη Ευρωπαϊκού Βορρά-Νότου στις ημέρες μας...
    Η ανάλυσή σας είναι παιδαριώδης και παραπλανητική και συμμερίζεται τα μονόπλευρα "πορίσματα" της ρεβιζιονιστικής Ιστοριογραφίας που, στις Η.Π.Α. τουλάχιστον, εξυπηρετεί συγκεκριμένα πολιτικοοικονομικά συμφέροντα...
    Το δικαιώματα των πολιτειών (States Rights) ήρθαν στο προσκήνιο και απετέλεσαν βόμβα στα θεμέλια της Ένωσης με κεντρικό άξονα το δικαίωμα διατήρησης/επέκτασης της δουλείας στις νεοσυσταθείσες πολιτείες ή -έως τότε- αυτοδιοικούμενες περιοχές. Έτσι, το ζήτημα της δουλείας δεν ήταν άλλοθι, ούτε απλως αφορμή αλλά βασική ΑΙΤΙΑ του πολέμου (κάτι που παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Alexander Stephens, αντιπρόεδρος των Σ.Π.Α. στo περίφημο cornerstone speech).

    ΑπάντησηΔιαγραφή