Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ

Κρυφογελούσα στο προηγούμενο κομμάτι παίζοντας με την ιδέα ότι ο κ. Δένδιας μελετά επισταμένως το πολύκροτο, αν και κάπως παρωχημένο πια, έργο του Μαλαπάρτε «Η τέχνη του πραξικοπήματος» προκειμένου να προχωρήσει σε συνταγματική εκτροπή...

του ΗΡΑΚΛΗ ΛΟΓΟΘΕΤΗ

Πίσω από τους αστεϊσμούς όμως, ιδιαίτερα όταν γίνονται με χείλι πικρό, κρύβονται σοβαρότερες υπόνοιες, που δεν αφορούν βέβαια μόνο τρέχοντες και αναλώσιμους υπουργούς και υπουργίσκους αλλά όσους (και είναι πολλοί) οραματίζονται ένα αυταρχικό και ανεξέλεγκτο από τη λαϊκή βούληση σύστημα εξουσίας. Γι’ αυτούς το σύνταγμα, ακόμα και με την παρούσα διόλου επαναστατική μορφή του, είναι όντως κάρφος εν οφθαλμώ. Όλα τα ’χε η Μαριορή, σκέφτονται, ο φερετζές της έλειπε.  Εύλογα λοιπόν μηχανεύονται πώς... 


Να τον μεριάσουν, όχι για να μας δείξουν τα ωραία της δόντια, αλλά για να τρίξουν στην καημένη τη Μαριορή τα δικά τους. Ζητούμενο παραμένει ο τρόπος παραμερισμού του συντάγματος: ερμηνευτική βία επί του συνόλου ή ανάκληση ζωτικών άρθρων για την ελευθερία του πολίτη. Η ερμηνευτική απονομιμοποίηση του συντάγματος προϋποθέτει ισχυρή πολιτική νομιμοποίηση του κυβερνητικού σχήματος, και αυτή η τελευταία, όπως είναι προφανές, έχει ήδη υπονομευτεί καίρια. Απομένει λοιπόν η δεύτερη επιλογή. Και είναι βέβαιο ότι με τα πρώτα φαινόμενα μαζικής βίας και υπό την απειλή μιας γενικής ανατροπής, αυτή θα ακολουθήσουν οι κυβερνώντες. 
 
Το εάν θα μπορέσουν να την επιβάλουν, είναι άλλο πράγμα. Είναι ζήτημα πολιτικό, με την αριστοτελική έννοια του όρου. Εξαρτάται δηλαδή από το σύνολο των όρων της πολιτικής επικοινωνίας και τους συσχετισμούς των ρευμάτων που απαρτίζουν την τρέχουσα κοινωνική συνείδηση. Το ζήτημα εντούτοις παραμένει ότι από την πρώτη συνταγματική αρχή εξωθούμαστε με ανυπολόγιστη ακόμα ταχύτητα προς την έσχατη αρχή, αυτήν που καραδοκεί ένοπλη στο σκοτάδι και βγαίνει μπροστά όταν σπάει ο καθρέφτης της νομιμότητας: είναι η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και από την εποχή του Καρλ Σμιτ είναι γνωστό ότι ο πραγματικός κυρίαρχος είναι αυτός που αποφασίζει για την επιβολή καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης. 

Ας βιαστούμε λοιπόν, όσες πολιτικές δυνάμεις και όσοι πολίτες έχουμε ακόμα τα μάτια μας ανοιχτά και τα χέρια λυτά, και ας θέσουμε επειγόντως επί τάπητος το ζήτημα που υπόπτως παραμέλησαν τα μεταπολιτευτικά κόμματα εξουσίας: τη σύσταση Συνταγματικού Δικαστηρίου. Έναν θεσμό που λειτουργεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά όχι τη δική μας που τον έχει προφανή ανάγκη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου