Η ΕΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΟ ΜΙΣΟΣ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του ιστορικού Αντώνη Λιάκου στην Αυγή, διαπιστώνει κανείς την εμμονή τμήματος της κεντροαριστεράς να σκέφτεται ακόμη με τους όρους του αλήστου μνήμης σημιτικού εκσυγχρονισμού:... 

του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ

«Πέτυχε ή απέτυχε ο εκσυγχρονισμός; Η σημερινή κρίση έχει τις αιτίες της στον εκσυγχρονισμό ή στην αποτυχία του;» αναρωτιέται ακόμη και σήμερα ο Α. Λιάκος. Προφανώς εννοεί πως η Ελλάδα χρεοκόπησε επειδή...

απέτυχε να πραγματοποιήσει εκείνον τον εκσυγχρονισμό, για τον οποίο εξάλλου και ο ίδιος έδωσε πολιτικές μάχες και επιθυμεί να επιστρέψει ο ίδιος ο Σύριζα στην κοίτη του. Να γίνει δηλαδή ο Σύριζα ένας αριστερός κληρονόμος του σημιτισμού. Και για τον λόγο αυτό ο Λιάκος επικεντρώνει το πολιτικό του σχόλιο στους στόχους που πρέπει να έχει σήμερα η αριστερά, οι οποίοι κατά τη γνώμη του πρέπει πρωτίστως να απαντούν στον διαβόητο ακόμη εθνικισμό!

Μερικοί από τους βασικούς συντελεστές του ΟΠΕΚ, στον
οποίο διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος ο Αντώνης Λιάκος

Δηλαδή, με λίγα λόγια, η σημερινή αριστερά, σε μια Ελλάδα πτωχευμένη, με μειωμένη εθνική κυριαρχία εξαιτίας της γερμανικής κηδεμονίας, θα πρέπει να θέσει ως στόχο την πάλη εναντίον του εθνικισμού! Και παράλληλα μ’αυτήν την πάλη να ενδυναμώσει και το κίνημα εναντίον των ομοφοβικών και των ρατσιστών, ώστε να καταστεί πολιτισμική αριστερά!
Δηλαδή; Τι ακριβώς πρέπει να κάνει ο Σύριζα; Να βάλει ως στόχο τον Μιχαλολιάκο και τον Μητροπολίτη Πειραιώς; Να μη μιλάει για τα ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και να διοργανώνει ημερίδες με τον Βαλιανάτο; Μα αυτά τα κάνει ήδη η Ελιά του Βενιζέλου και το Ποτάμι. Ποιος ο λόγος τότε να ψηφίσουμε Σύριζα και να μην επιλέξουμε την κα Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, που έχει και προϊστορία στα ζητήματα αυτά; Τι ακριβώς προτείνει ο Α. Λιάκος; Να πάει και ο Σύριζα μέσα στην Ελιά και στο Ποτάμι; Γιατί όχι; Δεν πρέπει να διευρύνουμε το μέτωπο εναντίον του εθνικισμού, δεν πρέπει να συμμαχήσουμε όλοι μαζί;
 

Προφανώς ο φανατισμένος πολιτικός λόγος των πρώην εκσυγχρονιστών και όψιμων αριστερών εξακολουθεί να βλέπει παντού εθνικιστικά φαντάσματα, την ώρα που το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα αποδυναμώνει τις εθνικές κυριαρχίες προς όφελος υπερεθνικών συσσωματώσεων, μετατρέποντας τα εθνικά κράτη σε αδύναμες κοινότητες, επαναφέροντας έτσι την πραγματικότητα της προνεωτερικής Ευρώπης των μοναρχιών.
 

Τη στιγμή δηλαδή που η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μια πραγματική αποικία δημοσίου χρέους, με απορρυθμισμένη την εσωτερική της αγορά και κατεστραμμένη την εθνική της βιομηχανία, την εθνική της παιδεία, τον εθνικό της στρατό και το εθνικό της κοινοβούλιο, με υποταγμένο τον λαό της, δεμένο χειροπόδαρα στις εγχώριες και ευρωπαϊκές τράπεζες, ο Α. Λιάκος έχει την εντύπωση πως αυτό που περιμένει ο λαός από τον Σύριζα είναι να υψώσει το λάβαρο του αντιεθνικισμού.
 

Λάθος. Οι λαοί της Ευρώπης αυτή τη στιγμή είναι περισσότερο από ποτέ δύσπιστοι και εχθρικοί απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στρέφονται όλο και περισσότερο προς το εθνικό τους πλαίσιο. Όχι επειδή είναι ομοφοβικοί και εθνικιστές, αλλά απλώς επειδή αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο πως η προοπτική της κατάργησης των εθνικών κρατών συνοδεύεται από την πλήρη οικονομική και πολιτική υποταγή στο υπερεθνικό χρηματοπιστωτικό κέντρο των Βρυξελλών που καλύπτει τον πραγματικό εθνικό επεκτατισμό του Βερολίνου.
 

Επομένως, η ελληνική αριστερά και πρωτίστως ο Σύριζα θα πρέπει να επεξεργαστούν μια εθνική πολιτική αντιμετώπισης του μέγιστου κινδύνου να μείνει ο λαός εντελώς απροστάτευτος πολιτικά απέναντι στους δανειστές του και απέναντι στη γραφειοκρατία της γερμανικής Ευρώπης. Θα πρέπει δηλαδή ο Σύριζα να ηγηθεί της πολιτικής μάχης ενάντια στην κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας και στην υπεράσπιση των ελληνικών εθνικών συμφερόντων.
 

Διότι, εάν η αριστερά δεν ακολουθήσει την οδό αυτή και οδηγηθεί στον δρόμο που της προτείνει ο Α. Λιάκος, τότε άλλες δυνάμεις, προφανώς, θα αναλάβουν αυτό το έργο: οι δυνάμεις της δεξιάς και του ακραίου εθνικισμού.

ΑΡΔΗΝ