Η Γαλλία ψηφίζει, η Ευρώπη φοβάται

Η απάντηση όμως είναι απλή: Ας πρόσεχε...  Οι νεοταξίτικοι νεολογισμοί, η ακατάσχετη λαθρολαγνεία που αντιμετωπίστηκε ως πεμπτουσία του Ευρωπαϊκού ψευδοουμανισμού,ο βιασμός των εθνικών συνειδήσεων με τα καπελώματα του ευρωπαϊκού υπερεθνικού ιδεώδους και η εκτεταμένη φτωχοποίηση των μαζών, απειλούν πλέον ανοικτά να πάρουν την εκδίκησή τους...

Οι κοινωνίες παραδίδονται σταδιακά στην ψευδεπίγραφη αίγλη των ακροδεξιών αντιλήψεων, και ο ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει πλέον για τα καλά στο νεοταξίτικο ευρωπαϊκό εργαστήρι. Φυσικά η Λεπέν και το κόμμα της, μέσα από...

τα όπια τσαλίμια του ευρωσκεπτικισμού, θα ενσωματωθούν σταδιακά στην καλύμπρα της Νέας Εποχής, όμως για όλη την Ευρώπη που δείχνει να ακολουθεί σχετικά παράλληλο βηματισμό, τα πράγματα δε δείχνουν καθολου εύκολα στο εγγύς μέλλον.

Είναι προφανές ότι οι τραγικές ευθύνες γι αυτή την εξέλιξη, δε βαρύνουν μονάχα τις ηγέτιδες πολιτικές δυνάμεις που ασέλγησαν με εργαλείο το νεοφιλελευθερισμό σε βάρος των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Οι ευθύνες είναι εξ ίσου τραγικές και για τις όποιες Αριστερές δυνάμεις, που ολιγώρησαν, ομφαλοσκόπησαν, και εν τέλει στάθηκαν ανίκανες να εμπνεύσουν μια διαφορετική δυναμική και να αποδυναμώσουν την ακροδεξιά ατζέντα...

Κυριάκος Κυριακόπουλος

Οι σημερινές τοπικές εκλογές στη Γαλλία έχουν αυτοδιοικητική αξία ανάμεσα σ’ εκείνη ενός παλαιού κοινοτικού συμβουλίου κι ενός εξωραϊστικού συλλόγου.  Στην εποχή όμως της σαρωτικής ανόδου του ακροδεξιού λαϊκισμού, οι κάλπες που στήνονται στα 96 γαλλικά επαρχιακά διαμερίσματα αρκούν για να δονήσουν ολόκληρη την Ευρώπη.

Εάν οι δημοσκοπήσεις επαληθευθούν το Εθνικό Μέτωπο– ο πάλαι ποτέ πολιτικός θύλακας των ξενοφοβικών, αντισημιτών και απανταχού σκληροπυρηνικών φασιστών – θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα, αφήνοντας πίσω του τόσο τους κυβερνώντες σοσιαλιστές, όσο και της κεντροδεξιά αντιπολίτευση. Και η Μαρίν Λεπέν θα μπορεί να διακηρύξει ότι ηγείται του «πρώτου κόμματος στη Γαλλία».

Κι εάν αυτή η νίκη έχει μεγαλύτερη, και πιο τρομακτική σημασία, από εκείνη των ευρωεκλογών του περασμένου Μαίου, είναι διότι οι σημερινές εκλογές αποτελούν την πρώτη πρόβα τζενεράλε της ακροδεξιάς Λεπέν εν όψει των προεδρικών εκλογών του 2017.

«Φοβάμαι για τη χώρα μου», είχε δηλώσει ο γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς στις 8 Μαρτίου, στην τηλεοπτική εκπομπή Le Grande Rendez-vous. Κι είχε εξηγήσει ότι αυτός ο φόβος του έγκειται στο γεγονός ότι η Μαρίν Λεπέν δεν έχει πλέον μόνον θεωρητικές αλλά και ρεαλιστικές πιθανότητες να γίνει Πρόεδρος της Γαλλίας σε δύο χρόνια. Το γεγονός ότι αυτόν τον ρεαλισμό εξέθρεψε η πλήρης παράδοση τόσο του δικού του σοσιαλιστικού κόμματος όσο και του δεξιού UNP του Νικολά Σαρκοζί στο δόγμα της μονολιθικής λιτότητας ο κ. Βαλς το παρέκαμψε. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, παραμένει το ίδιο.

Με ένα γενικό, όσο και επικοινωνιακό ρετουσάρισμα, στο ακροδεξιό προφίλ του Εθνικού Μετώπου η Μαρίν Λεπέν πέτυχε να κεφαλαιοποιήσει τους πιο ύπουλους φόβους της γαλλικής κοινωνίας. Και με την απλουστευτική προσέγγιση του εθνικιστικού προστατευτισμού κατάφερε να πείσει τη Γαλλία της ανεργίας, της αποβιομηχάνισης και του κοινωνικού περιθωρίου ότι το κόμμα της μπορεί να θωρακίσει τη χώρα απέναντι σε έναν εχθρικό κόσμο. Για να το πετύχει αυτό πρόσθεσε στις κλασσικές «αξίες» του Εθνικού Μετώπου – αντιευρωπαϊσμό, ρατσισμό, εθνικισμό – λίγη δόση σύγχρονης οικονομίας της αγοράς και φιλελεύθερου κοινωνικού καπιταλισμού. Αμβλυνε κατά τι και τις ρητορικές γωνίες και σήμερα κατέρχεται στον εκλογικό στίβο με δύο στρατηγικούς στόχους: Να μετατρέψει το Εθνικό Μέτωπο σε κόμμα με πανεθνική οργάνωση και να το νομιμοποιήσει ως πρώτη δύναμη της γαλλικής δεξιάς.

Με βάση τις δημοσκοπήσεις το κόμμα της Λεπέν θα κερδίσει τον σημερινό πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών με ένα ποσοστό περί το 30% με 31%. Τούτο δεν της εγγυάται μεν τη νίκη στον δεύτερο γύρο της επόμενης εβδομάδας, όμως εάν οι μετρήσεις επιβεβαιωθούν θα έχει δημιουργήσει έναν πανίσχυρο μηχανισμό υποστήριξης και τοπικούς πυρήνες σε ολόκληρη τη Γαλλία. Για να το πετύχει αυτό, κατεβάζει στις τοπικές εκλογές 7.648 υποψηφίους – περισσότερους από οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Με στόχο το εν λόγω δίκτυο να αποτελέσει την εμπροσθοφυλακή του «στρατού» της Μαρίν Λεπέν στις Προεδρικές εκλογές του 2017.

Την ίδια στιγμή, μια τέτοια πρωτιά θα δώσει στη Λεπέν το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι είναι, ντε φάκτο, η ηγέτης του βασικού πόλου της δεξιάς στη Γαλλία εξουδετερώνοντας το UNP του Σαρκοζί. «Η εικόνα μοιάζει με εκείνη της Βρετανίας, όπου οι Συντηρητικοί και του Ukip του Φάρατζ δίνουν τη μάχη της δεξιάς πρωτοκαθεδρίας», σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής Ζαν Ιβ Καμύ στην Telegraph και τονίζει: «Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο δεν προσλαμβάνεται πια ως η στιγματισμένη ακροδεξιά που ήταν κάποτε».

Μια τέτοια νομιμοποίηση ανοίγει πολλούς δρόμους – ακόμη κι εκείνους προς το Μέγαρο των Ιλισίων που φοβάται ο κ. Βαλς. «Δεν είναι το πιθανότερο σενάριο, αλλά πλέον δεν αποτελεί και σενάριο επιστημονικής φαντασίας», σημειώνει ο κ. Καμύ. Κι όπως συμπληρώνει η Telegraph, «εάν η πολιτική τάξη της Γαλλίας δεν επιστρέψει σύντομα στα λογικά της, τότε το μέλλον της χώρας θα μοιάζει περισσότερο με ιστορία τρόμου».

TVXS