Ας δώσουμε επιτέλους τη μάχη των μαχών πριν χαθεί οριστικά ο πόλεμος των πολέμων

Όταν τα πράγματα λέγονται με τα όνομά τους ενοχλούν. Στενοχωρούν τον καθένα που συναισθάνεται πως με τις επιλογές και με τη στάση του μπαίνει αντικειμενικά στο κάδρο…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Την ίδια στιγμή η …εκφραστική ευπρέπεια, χαϊδεύει αυτιά (κι ας είναι κατεβασμένα), εκλαμβάνεται ως συγχωροχάρτι, ακόμη και για εγκλήματα πολιτικής συμπεριφοράς, και σε κάθε περίπτωση διευκολύνει τον ύπνο των αποβλακωμένων.

Η Ελλάδα αυτές τις μέρες, βιώνει μια κατάσταση που δεν έχει τίποτε να ζηλέψει από το χαρακτηρισμό της Εθνικής τραγωδίας. Όχι γιατί η εξέλιξη που είχαμε δεν ήταν αναμενόμενη για κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενο πολίτη που δε μάσησε το Συριαίϊκο παραμύθιασμα, αλλά γιατί οι εξελίξεις δρομολογήθηκαν με τρόπο πραγματικά τραγικό, έχοντας καταρρίψει στην πράξη όλα τα προσχήματα.

Ο πρωθυπουργός της χώρας, πήγε να διαπραγματευθεί περιβεβλημένος με την απόλυτη εμπιστοσύνη της κοινωνικής πλειονότητας, και επέστρεψε πατσαβούρι, με ταπεινωμένη αξιοπρέπεια, με υποθηκευμένη χώρα, και με μια υπογραφή ντροπής μέσα από την οποία αναλαμβάνει να καταστεί το μοιραίο πρόσωπο που θα οδηγήσει τον τόπο στην καταστροφή. Με τη στάση του αυτή… 

• Στραγγάλισε και το τελευταίο ίχνος ελπίδας που καλλιέργησε ο ίδιος με την πολιτική του ρητορική.
• Κατέστη καταλύτης για την κατασυκοφάντηση της ιδέας της Αριστεράς και του πραγματικού περιεχομένου που συνιστά την πεμπτουσία της πραγματικά Αριστερής πολιτικής. Και…
• Αναγορεύεται σε επικίνδυνο πρωταγωνιστή, στην χορογραφία της εκτρωματικής ανασύνθεσης  του πολιτικού συστήματος, που οδηγεί στον απόλυτο εξωστρακισμό της Δημοκρατίας, στον πλήρη ευνουχισμό της λαϊκής κυριαρχίας, και προετοιμάζει την κοινωνία εργαστηρίου, εναρμονισμένη απόλυτα με τα νεοταξίτικα οράματα, στα πλαίσια του κλιμακούμενου «Ελληνικού πειράματος».

Θλιβερή η απάντηση απέναντι σ αυτή την κατάπτυστη κατάντια.

Ο …λαός του facebook, παθητική κρεατόμαζα  στη συντριπτική της πλειοψηφία, που άλλοτε πανηγύριζε για την ανάσα της αξιοπρέπειας που δεν πρόλαβε καν να γευτεί… άλλοτε προειδοποιούσε πως θα τους «γαμήσει αν τολμήσουν να φέρουν πίσω μνημόνια»… άλλοτε «διέπρεπε» πολιτικά επιχειρώντας να μεταφράσει ο καθένας με το δικό του τρόπο το περήφανο «ΟΧΙ» του…

Σήμερα, στέλνει μηνύματα οργής στο facebook του πρωθυπουργού για το μέγεθος της ντροπής που έφερε με τις αποσκευές του. Χέστηκε η φοράδα στ αλώνι. Άλλωστε ποιος μπορεί να πείσει τους αφελείς, πως τα παιχνίδια που σκαρώθηκαν στα σκοτεινά δωμάτια των Βρυξελλών, βγάζουν απλώς κοροϊδευτικά τη γλώσσα στους απογοητευμένους του πληκτρολόγιου.

Θα έχουμε και συλλαλητήρια τις επόμενες μέρες.

Είναι σαφέστερα μια απάντηση πιο στοχευμένη και οπωσδήποτε μαχητική, που ουδόλως αντιστοιχίζεται με τους «επαναστάτες» του πληκτρολόγιου. Ποιο είναι όμως το ζητούμενο???

• Να καταγγείλουμε τον ολέθριο χαρακτήρα των μέτρων??? Μα δεν υπάρχει κανείς – ούτε καν το πολιτικό προσωπικό που θα τα υπερψηφίσει – που να τα θεωρεί φιλολαϊκά.
• Να καταδείξουμε την οικονομική δυστυχία που θα επιφέρει η εφαρμογή τους??? Και πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουμε πως η οικονομική δυστυχία που σηματοδοτούν, είναι απότοκος της βιασμένης εθνικής μας κυριαρχίας, της τσαλαπατημένης εθνικής μας αξιοπρέπειας, της προώθησης απροκάλυπτου κατοχικού σχεδίου που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη σε κάθε γωνιά της χώρας???

Ας το πούμε καθαρά…

Πριν χαθεί ο «πόλεμος των πολέμων» με Δούρειο ίππο την κατάπτυστη «εθνική στους συνεννόηση», θα πρέπει επιτέλους στα πλαίσια ενός νέου εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου, να δώσουμε τη «μάχη των μαχών».

Κι αυτή μάχη είναι φανερό πως μόνο στο πεζοδρόμιο μπορεί να δοθεί. 

Και για να δοθεί στο πεζοδρόμιο δε μπορεί να φυλακίζεται στις αλυσίδες ενός συλλαλητηρίου, αλλά να περάσει σε δράσεις στοχευμένες και πολιτικά επιθετικές. 

Και για τα καταφέρει αυτό, οφείλει να δραπετεύσει από τα χαρακώματα του αμυνόμενου στην οικονομική λαίλαπα, παίρνοντας θέση επίθεσης που θα στοχεύσει ευθέως στην ανατροπή του κατοχικού κεκτημένου.

Και όλο αυτό για να επιτευχθεί, πρέπει να έχει τη δυναμική να εμπνεύσει, να συνεπάρει, να καταδείξει σε μια κοινωνία που έχει οδηγηθεί στην παράλυση, πως είναι εφικτό να στοχεύσει στη νίκη της, καθιστώντας τον εαυτό της πρωταγωνιστή. Σε μαζικότητα που δε γνωρίσαμε ποτέ στο παρελθόν. Με μορφές πάλης που θα αφυπνίσουν και θα συνεγείρουν. Με συγκεκριμένο πολιτικό και επιχειρησιακό σχεδιασμό, που θα αφήνει πίσω οριστικά την μεροδούλι – μεροφάι «αγωνιστική» καταπόνηση.

Ο εφιάλτης των νεοναζί είναι παρών, και μετά την κατάρρευση της «αριστερής» αηδίας που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ, απειλεί πλέον όσο ποτέ άλλοτε και την Ελλάδα και την Ευρώπη.

Κι αυτός ο εφιάλτης, δεν τσακίζεται με αφορισμούς και νουθεσίες. Ο μοναδικός τρόπος για να μη σπείρει το δηλητήριο του στο χωράφι της κοινωνικής απόγνωσης και του κατοχικού συμβιβασμού, είναι να μετατραπεί αυτό το χωράφι από παθητικός χώρος σποράς ζιζανίων, σε μαχητικό καταλύτη στοχευμένων εθνικών και πολιτικών εξελίξεων.

Η πεπατημένη δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς. Αν δεν ανατραπεί τώρα με πρωτοβουλία και ευθύνη των υγειών δυνάμεων της πατριωτικής Αριστεράς, σύντομα θα ανατραπεί ανεπανόρθωτα η ζωή μας.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικό μας άρθρο...

Έριξε την Κερκόπορτα κι αυτό δεν είναι πατριωτισμός αλλά απροκάλυπτη προδοσία