Το ΚΚΕ κρατά στα χέρια του το κλειδί των εξελίξεων - Θέλει να το γυρίσει???

Ποιος δε θυμάται τον παραδοσιακό μπακάλη??? Δεν ήξερε περισπούδαστα μαθηματικά, δεκάρα τσακιστή δεν έδινε για Άλγεβρα και Τριγωνομετρία. Μπορούσε όμως να σ αγοράσει και να σε πουλήσει σαράντα φορές το λεπτό...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Την «απλή μέθοδο των τριών» την είχε χεσμένη, αλλά δεν του έφευγε δράμι στο ζύγι όταν επρόκειτο να κάνει τη μοιρασιά, και δεν έχανε δεκαράκι στα ρέστα όταν του έδινες εικοσόφραγκο.

Αυτός λοιπόν ο εμποράκος, που  η παρουσία του σημάδεψε τα μεγαλεία μιας άλλης εποχής, και που έπαιρνε «άριστα» στο πανεπιστήμιο της ζωής, δε θα μπορούσε να προσληφθεί ούτε ως κλητήρας αν του αρνούνταν να εξεταστεί στην «μπακαλίστικη», και τον υποχρέωναν να αποτυπώσει με κανόνες απλής αριθμητικής, τη μοιρασιά σε «δυο γαϊδουριών άχυρα».

Πάμε τώρα και στην πολιτική επιχειρώντας να την ψηλαφίσουμε, μπας και μπορέσουμε να βγάλουμε τα στραβά μας.

Ερώτημα πρώτο: Τι έχουμε λοιπόν στο πολιτικό στερέωμα έτσι όπως αυτό διαμορφώνεται στις σύγχρονες συνθήκες???

Απάντηση: Έχουμε από τη μια τις δυνάμεις που έχουν προσχωρήσει απροκάλυπτα στην αντίληψη των κυρίαρχων κέντρων που χαράσσουν σήμερα πολιτικές για ολόκληρο τον πλανήτη, και σ αυτές τις δυνάμεις συμπεριλαμβάνονται τα παραδοσιακά νεοφιλελεύθερα κόμματα, η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία, η νεοταξίτικη «αριστερά» αλλά και διάφορα μπασταρδογενή αποκόμματα που...

ξιφουλκούν αγκαλιασμένοι υπέρ αυτής της αντίληψης…

Και από την άλλη έχουμε την παραδοσιακή Αριστερά, που αντιτίθεται σθεναρά και απορρίπτει στο σύνολό τους αυτές τις κυρίαρχες επιλογές, αντιπροτείνοντας συνολικά μια εντελώς διαφορετική πολιτική λύση, σε μια εντελώς διαφορετική πολιτική κατεύθυνση.

Ερώτημα δεύτερο: Ποια είναι η διαφορά όταν αυτές οι δύο διαμετρικά αντίθετες δυνάμεις αντιπαρατίθενται για τα πολιτικώς τεκταινόμενα???

Απάντηση: Οι εκπρόσωποι των δυνάμεων που έχουν προσχωρήσει και ενστερνιστεί την κυρίαρχη αντίληψη, απεραντολογούν ασταμάτητα προκειμένου να κρύψουν πίσω από την πολιτική φλυαρία το πραγματικό περιεχόμενο και την ουσία των όσων συστηματικά πραγματοποιούν.

Ενώ από την άλλη, οι εκπρόσωποι της παραδοσιακής Αριστεράς, περιγράφουν το κακό που γίνεται, επιχειρούν να περιγράψουν σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο της δικής τους αντιπρότασης για το τι θα έπρεπε κατά τη γνώμη τους να γίνει. Ωστόσο πίσω από τη δική τους απεραντολογία αυτό που κατά κανόνα δεν απαντάται, είναι το γιατί δεν κάνουν αυτό που θα έπρεπε για ν ανακόψουν την καταστροφή και ν ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη πορεία του τόπου.

Συμπέρασμα πρώτο: 

Το να αφορίζεις και να περιγράφεις με τα πιο μελανά χρώματα τα συμβαίνοντα, είναι ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ. Θεμιτή... Απαραίτητο να εκφράζεται και να αιτιολογείται επαρκώς, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Το να συνοδεύεις την αντίρρησή σου, με τη διατύπωση της δικής σου διαφορετικής άποψης για το το τι θα έπρεπε να γίνει, είναι ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ. Επιβεβλημένο να διατυπώνεται και να επιδιώκεται να γίνει κτήμα ευρύτερων κοινωνικών μαζών, αλλά ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ και ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Το να επιχειρεί όμως παράλληλα με τη διατύπωση της ΑΝΤΙΡΡΗΣΗΣ και της ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗΣ σου, να ανακόψεις τα συμβαίνοντα, κι να εμποδίζεις την πραγματοποίησή τους με στοχευμένη αφύπνιση και ενεργοποίηση των μαζών... ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Αν κάτι λείπει λοιπόν σ αυτή τη χώρα, αυτό δεν είναι η αντίρρηση για τα συμβαίνοντα, ούτε και η πλημμυρίδα ουσιαστικών και μη αντιπροτάσεων αναφορικά με αυτά. Αυτό που λείπει είναι η οργάνωση της στοχευμένης αντίστασης για την ανακοπή έως και την πλήρη και οριστική ανατροπή τους.

Ερώτημα τρίτο: Αν το πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η Ελληνική κοινωνία, περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στην αντιλαϊκότητα των εφαρμοζόμενων πολιτικών, τότε γιατί άραγε οι κυρίαρχες επιλογές επεκτείνονται μετά μανίας και σχεδιασμένα όσο και διαχρονικά, σε ζητήματα που αφορούν στην εθνική ταυτότητα, στην πολιτισμική φυσιογνωμία, στην ιστορική αποδόμηση, στη γενικευμένη αξιακή κατάρρευση, στην αγιοποίηση της ομοφυλοφιλίας και της πολυπολιτισμικότητας, στην ενοχοποίηση του πατριωτισμού, στην αποεθνοποίηση των συνειδήσεων και τόσα άλλα???

Απάντηση: Μούγκα στη στρούγκα…

Ερώτημα τέταρτο: Γιατί τα παραδοσιακά «δεξιά» κόμματα, πυροβολούν από μόνα τους τα ψήγματα της πατριωτικής τους φυσιογνωμίας που κουβαλάνε - όσο στρεβλά και αν τα κουβαλάνε - από το παρελθόν??? 

Γιατί αυτοκαταργούν ακόμη και αυτήν την κακώς νοούμενη "εθνικιστική" τους περί των πραγμάτων αντίληψη???  

Γιατί προσχωρούν με ρυθμούς ανεξέλεγκτους στις νεοταξίτικες αντιλήψεις περί «ουμανισμού»… περί «ανοικτών κοινωνιών»… ή ακόμη και «ανοικτών συνόρων»???

Έχουν άραγε όλα τούτα σχέση με την προώθηση αυτών καθ εαυτών των σκληρών νεοφιλελεύθερων πολιτικών στην οικονομία ή μήπως στοχεύουν την ίδια την υπόσταση των κοινωνιών και τις ψυχές των ανθρώπων. Και αν «ΝΑΙ»… τότε γιατί συμβαίνει αυτό και γιατί προωθείται συντονισμένα, σχεδιασμένα, συστηματικά και επίμονα, αυτή η συνολικότερη επίθεση, που δεν είναι μονάχα οικονομική αλλά αγκαλιάζει το συνολικότερο αξιακό σύστημα των ανθρώπων???

Απάντηση: Μούγκα στη στρούγκα…

Συμπέρασμα δεύτερο: 

Απέναντι στον «επιστήμονα» του νεοφιλελευθερισμού (και των συνασπισμένων δυνάμεων) που απεραντολογεί αμπελοφιλοσοφώντας  για να αποσιωπήσει τα αφορώντα το πραγματικό περιεχόμενο των πολιτικών και κυρίως τον πεμπτοφαλαγγίτικο ρόλο του στα πλαίσια της πολυεπίπεδης επίθεσης που εφαρμόζεται σε βάρος της κοινωνίας…

Αυτό που χρειάζεται, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο «επιστήμονας» της Αριστεράς που θα απεραντολογεί περιγράφοντας την «αντιλαϊκότητα» των μέτρων και θα αμπελοφιλοσοφεί περιγράφοντας απλά το «τι καλά που θα ‘τανε σε μια μελλοντική σοσιαλιστική κοινωνία».

Αυτό που χρειάζεται, είναι ο «μπακάλης» της Αριστεράς, που δε θα αρκείται στο να εκφράζει την ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ του για όσα γίνονται, και την ΑΝΤΙΠΡΟΤΑΣΗ του για το τι θα έπρεπε να γίνει "αντ αυτού", αλλά θ ασχοληθεί στοχευμένα με την οργάνωση της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και του ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ για να τα ανατρέψει και να μπει ο τόπος σε μια άλλη πορεία.

Ερώτημα πέμπτο: Μα αυτό ακριβώς δεν κάνει σήμερα ο κομμουνιστής όταν μιλά για την ανάγκη της οργάνωσης της πάλης μέσα από τα σωματεία και τους τόπους δουλειάς κλπ, κλπ, κλπ???

Απάντηση: ΟΧΙ… Ξεκάθαρα ΟΧΙ. Και λέμε πως δεν το κάνει, όχι γιατί θεωρούμε πως δεν είναι απαραίτητο να οργανώνεται η πάλη μέσα από τα σωματεία και τους τόπους δουλειάς, ούτε γιατί υποτιμούμε τη δυναμική αυτής της υπόθεσης.

Λέμε πως δεν το κάνει γιατί θεωρούμε πως η πεισματική μονομέρεια σε ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ πράγμα, που επιχειρεί να αναδείξει μόνο την αντιλαϊκότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, συγκαλύπτοντας έστω και ασυνείδητα όλες τις υπόλοιπες πλευρές της, είναι μια επιμονή που δεν εμπνέει… απονευρώνει… αποδεδειγμένα πια δεν αφυπνίζει… δε ριζοσπαστικοποιεί… Και ως εκ τούτου δεν αρκεί για ν αποτελέσει απάντηση στα πολυσύνθετα προβλήματα σε συνθήκες γενικευμένης νεοταξίτικης επίθεσης σε όλα τα μέτωπα και με κάθε τρόπο.

Επιπροσθέτως: Πρόκειται για μια εμμονή, που υπηρετεί το θρίαμβο ενός ιδεολογήματος σε συνθήκες που δεν προσφέρονται για να καρπίσει, και αυτό είναι ανεπίτρεπτο και αναποτελεσματικό.

Και είναι έτσι, γιατί η δουλειά των κομμουνιστών, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ να ποτίζουν τηλεγραφόξυλα που αποδεδειγμένα δεν καρπίζουν σε μια κοινωνία που μέσα στην αποβλάκωσή της στέλνει στη Βουλή Λεβέντηδες και Θεοδωράκηδες.

Η δουλειά των κομμουνιστών ΕΙΝΑΙ να ποτίζουν το δέντρο της αντίστασης και του ξεσηκωμού, θεριεύοντας και το δέντρο της πατριωτικής εξέγερσης, εμπνεόμενοι  από την εμπειρία του ΕΑΜ, και μεταλαμπαδεύοντας το μεγαλείο αυτής της Αντίστασης στους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης.

Η υπεράσπιση λοιπόν των λαϊκών  συμφερόντων από τους Κομμουνιστές, ήταν, είναι και θα είναι η προμετωπίδα της δράσης τους, με ναυαρχίδα αυτής τον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία.

• Σε συνθήκες όμως γενικευμένης νεοταξίτικης επίθεσης, που δεν υποσκάπτει απλά τα δικαιώματα των ανθρώπων, αλλά καταπίνει τις συνειδήσεις των κοινωνιών...

• Σε συνθήκες που εξ αιτίας αυτής ακριβώς της επίθεσης, αφυπνίζεται επικίνδυνα το τέρας του "εθνικισμού" που στρεβλώνει επίσης επικίνδυνα και αποπροσανατολιστικά το πρωτογενές αξιακό σύστημα των κοινωνιών και των ανθρώπων...

Το να θέσουν οι Κομμουνιστές ως ύψιστη και αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα, την υπεράσπιση του αξιακού συστήματος το οποίο πολεμά λυσσασμένα ολόκληρος ο πολιτικός και θεσμικός μηχανισμός της Νέας Τάξης, είναι πλέον εκ των ων ουκ άνευ...

Το να αποφασίσουν σήμερα οι Έλληνες Κομμουνιστές, να εντάξουν συνειδητά και στοχευμένα στην πολιτική τους δουλειά και προπαγάνδα, την ανάγκη ανάδειξης και στοχευμένης αξιοποίησης του εθνισμού των πολιτών, τη δημιουργική αξιοποίηση της αξιακής τους παρακαταθήκης, και τη μετατροπή τους σε εργαλείο αφύπνισης και πολιορκητικό κριό της κοινωνικής τους εξέγερσης, είναι ίσως κάτι που αποτελεί την τελευταία ευκαιρία, πριν επέλθει η ολοκληρωτική καταστροφή.

Γι αυτό και η ανάγκη απεμπλοκής των παραπάνω από τη στρεβλή ενοχοποίησή τους που προκαλεί η τυφλή αναπαραγωγή και το αναμάσημα αντιλήψεων που υποβαθμίζουν την ιδεολογία σε αναποτελεσματικό ιδεολόγημα, αποκτά στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία.

Οι κομμουνιστές ίσως είναι η μόνη πολιτική δύναμη που οφείλει να μην ξεχνά, αυτό που δε ξεχνούν ούτε στιγμή οι πολιτικοί τους αντίπαλοι. Και αυτό είναι πως ιστορικά οι μεγάλοι κοινωνικοί αγώνες ουδέποτε αποσυνδέθηκαν από τους μεγάλους πατριωτικούς αγώνες των κοινωνιών. Και το σημαντικότερο...

Οι εθνικοί και πατριωτικοί αγώνες των λαών, τροφοδότησαν με ριζοσπαστισμό τις μάζες στις κοινωνικές του εξεγέρσεις. Τις τροφοδότησαν και τροφοδοτήθηκαν από αυτές, γράφοντας λαμπρά ιστορικά έπη.

Εμείς το δρόμο τον καταδείξαμε χοντρικά, σε σχετικό μας άρθρο που παραθέτουμε στη συνέχεια. Ας τολμήσουμε λοιπόν να δούμε την αλήθεια, πριν να είναι πάρα πολύ αργά. Ας τολμήσουμε επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε, ότι αυτό που πρέπει να φανατιστεί και να αφυπνιστεί εξεγερσιακά, είναι η ίδια η κοινωνία, και δεν αρκεί να φανατίζονται μόνο τα μέλη, τα στελέχη και οι στενοί οπαδοί των Κομμουνιστών, με τρόπο που δε θα καθιστά το Κομμουνιστικό Κόμμα ικανό να εμπνεύσει την εξέγερσή της.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

Σχετικό μας άρθρο...

Το μανιφέστο της πατριωτικής εθνεγερσίας ενάντια στη Νέα Τάξη, την Κατοχή και τα ελληνόφωνα τσιράκια τους