Πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που επιχειρούν να εμφανίσουν τις αγροτικές
κινητοποιήσεις ως μια κλιμακούμενη κοινωνική εξέγερση, και η ευκολόπιστη
κοινωνία που πάντα αναζητά έναν κόκορα για να φορτώσει επάνω του τη δική της απάθεια,
θεωρεί πως αυτός ο πολύ σημαντικός αγώνας, αρκεί για να της αλλάξει τη ζωή. Ουδέν
ψευδέστερον και τραγικότερον αυτής της αυταπάτης...
Αυτοί που προσδίδουν χαρακτηριστικά κοινωνικής εξέγερσης
στον αγώνα των αγροτών, είναι κατά κανόνα και πρωτίστως εκείνοι που
αντιμετωπίζουν με αλλεργία την ιδέα της πραγματικής κοινωνικής εξέγερσης, και
αυτήν ακριβώς την ιδέα είναι που επιχειρούν να ευνουχήσουν στη συνείδηση των
πολιτών.
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών, είναι σημαντικές και
αξιόλογες, καταδεικνύουν πως ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να πονέσει τα
ανδρείκελα της Κατοχής, είναι ο δρόμος της μαζικής συμμετοχής σε πολιτικό
ακτιβισμό και αγώνες, αξίζουν την απερίφραστη στήριξη και τη συμπαράσταση όλων μας
γιατί πρόκειται για δίκαιους αγώνες, αλλά δεν αποτελούν κοινωνική εξέγερση και ας
μη βαυκαλιζόμαστε με ανάλογες αυταπάτες. Δεν
αποτελούν κοινωνική εξέγερση…
Πρώτον: Γιατί
εξαντλούν το πολιτικό τους φορτίο στην δικαιολογημένη τους αντίθεση με το
ασφαλιστικό – φορολογικό, και δεν εμφορούνται από μια δέσμη αιτημάτων πολιτικής
ανατροπής, που...
να θέτει αίτημα συνολικής αποκαθήλωσης του κατοχικού κεκτημένου.
Δεύτερον: Γιατί δε
συνδυάζονται με ένα πολύμορφο και κλιμακούμενο κίνημα πολιτικού ακτιβισμού μέσα
στις πόλεις, που να είναι ικανό να μπλοκάρει, και στην πράξη να ακυρώσει τη
λειτουργία του κατοχικού μηχανισμού, εμπνέοντας και συμπαρασύροντας την
κοινωνία σε στοχευμένη πολιτική δράση, ικανή να τροφοδοτήσει και τον πολιτικό της
ριζοσπαστισμό.
Τρίτον: Γιατί αυτός
ο αγώνας, στην κατεύθυνση που εγκλωβίζει τα πολιτικά του αιτήματα, αδυνατεί να
δραπετεύσει από έναν δίδυμο κίνδυνο με δυο εκδοχές.
- Η πρώτη εκδοχή, είναι να εκφυλιστεί στη διαδρομή του, και να εκποιηθεί από τις ίδιες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, στο βαθμό που ένα ισχυρό, παράλληλο και πολιτικά προσανατολισμένο κίνημα, δεν υπάρχει για να λειτουργεί αποτρεπτικά σε αυτό το ενδεχόμενο. Και η εκποίηση γενικώς είναι μια εύκολη διαδικασία αν παραχωρηθούν από την κυβέρνηση των ανδρεικέλων ορισμένα δευτερεύουσας σημασίας συντεχνιακά ανταλλάγματα. Αν συμβεί αυτό, θα καταγραφεί ως ένας όμορφος αλλά χαμένος αγώνας που αυτό που θ αφήσει πίσω του θα είναι σύγχυση, απογοήτευση και αγωνιστική αποστράτευση των ανώνυμων πρωταγωνιστών.
- Η δεύτερη εκδοχή, είναι να κερδηθεί. Και το νομοσχέδιο να αποσυρθεί η να αποσυρθούν σημαντικά επιβαρυντικές διατάξεις που να εξασφαλίσουν ψευδαίσθηση ανακούφισης στον αγροτικό πληθυσμό. Το πρόβλημα όμως δε θα έχει λυθεί αν δεν τεθεί σε συνολική αμφισβήτηση το κατοχικό κεκτημένο. Τα χρήματα που δε θα εισπραχθούν από τη φορολόγηση των αγροτών, θα υπεξαιρεθούν με εναλλακτικούς τρόπους από ολόκληρη την κοινωνία (άρα και από τους αγρότες).
Μια τέτοια «νίκη» επομένως, που δε συνδυάζεται με ανατροπή
του κατοχικού κεκτημένου, θα αποτελέσει στην πράξη τη χρυσή ευκαιρία και ένα
πρώτης τάξεως πρόσχημα, για να μπει και ένα τέταρτο ακόμη πια βαρύ και
εφιαλτικό μνημόνιο στη ζωή μας.
Καταλάβατε λοιπόν γιατί όλοι αυτοί επιχειρούν να εμφανίσουν
αυτό τον αγώνα ως δήθεν κοινωνική εξέγερση???
Γιατί και η «νικηφόρα» έκβασή του, και η ήττα του, αποτελούν
στην ουσία νίκη για τους δυνάστες, με απόλυτα διαχειρίσιμη εξέλιξη.
Έτσι πετυχαίνουν όλοι τούτοι που ξαφνικά αγάπησαν την «κοινωνική
εξέγερση» να κρατήσουν σε λήθαργο την κοινωνία των αφελών, και ταυτόχρονα να ευνουχίσουν
την ιδέα της πραγματικής κοινωνικής εξέγερσης στη συνείδηση όλων, ως χαμένη
υπόθεση.
Το τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν με αυτό τον αγώνα… Το τι
μπορεί να γίνει ακόμη και σήμερα… Εμείς το περιγράψαμε αναλυτικά στα παρακάτω
άρθρα…
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου