Την ώρα που επιχειρούνται τεχνητές ενέσεις αισιοδοξίας για το μέλλον, έρχεται το Ελεγκτικό Συνέδριο με την Έκθεση του να επιβεβαιώσει ότι η Ελλάδα δεν βαρύνεται μόνο με το επίσημο κρατικό χρέος το οποίο στο τέλος του 2012 αναμένεται να φθάσει στα 347,82 δις ευρώ...
Για όσους θητεύουν λίγο περισσότερο στα δημοσιονομικά ζητήματα ξέρουν καλά αυτό που επιβεβαιώνει η Έκθεση του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το 2011: ότι υπάρχει παράλληλα και ένα «κρυφό» ανομολόγητο δημόσιο χρέος. Μιλάμε για τις περίφημες...
«Εγγυήσεις» που δίνει τα τελευταία χρόνια το Δημόσιο, προκειμένου να δανειοδοτηθούν οι Τράπεζες από την ΕΚΤ αλλά και την Κεντρική Τράπεζα Ελλάδος μέσω του μηχανισμού ΕLA και τις εγγυήσεις, επίσης, του Δημοσίου που δίδονται σε σειρά ΔΕΚΟ για να δανειοδοτηθούν
(δανεικά και αγύριστα), με τις τελευταίες εγγυήσεις να είναι γνωστόν εκ
των προτέρων ότι θα καταπέσουν σε βάρος του Δημοσίου (καταπίπτουν χρόνο
με το χρόνο, βλ. παρακάτω), αφού οι δανειοδοτούμενες ΔΕΚΟ δεν μπορούν να τις αποπληρώσουν.
Οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου προς τις τράπεζες σύμφωνα με τους πλέον συντηρητικούς υπολογισμούς φθάνουν τα 65 δις (ή 32% του ΑΕΠ), ενώ οι εγγυήσεις προς τις ΔΕΚΟ ανέρχονταν στα τέλη του 2011 στα 20 δις (10% του ΑΕΠ)!
Και οι τράπεζες; Οι τράπεζες μέχρι τώρα καταφέρνουν να ανακυκλώνουν
το δανεισμό, χωρίς να καταπίπτουν οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου,
αν και οι τελευταίες συνεχώς διευρύνονται. Μέχρι πότε, όμως; Διότι η
θέση των τραπεζών συνεχώς επιδεινώνεται!
Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι απλό αλλά τραγικό. Η χώρα δεν αντέχει άλλο το φανερό και το "κρυφό" χρέος,
όπως δεν αντέχει να αιμορραγεί διαρκώς για να στηρίζει τους τραπεζίτες.
Ήδη, πέραν των εγγυήσεων, οι κεφαλαιακές ανάγκες των 4 συστημικών τραπεζών ανέρχονται σε 27,4 δις
(βλ. παρακάτω), πράγμα που σημαίνει ότι η δόση θα εξατμιστεί χάριν του
τραπεζικού κεφαλαίου, αφού αυτές οι κεφαλαιακές ανάγκες θα καλυφθούν κατά βάση από τα ποσά της δόσης, με δάνεια δηλαδή, του δημοσίου και του λεηλατημένου ελληνικού λαού.
Γενικότερα η ΕΕ τα τελευταία χρόνια έχει σκορπίσει μυθώδη ποσά, που ως το τέλος του 2011 ανέρχονταν σε 1,6 τρις ευρώ (βλ. παρακάτω), για να στηρίξει τις τράπεζες, με τα πρωτεία να έχουν Βρετανία και Γερμανία, τη στιγμή που η τελευταία κάνει μαθήματα «χρηστής διαχείρισης» στην Ελλάδα!!!
Αυτήν την
ώρα ενισχύεται ακόμα περισσότερο η ανάγκη να ηττηθούν οι ακολουθούμενες
πολιτικές και να ληφθούν δύο άμεσα αφετηριακά μέτρα διεξόδου: από τη
μία η διαγραφή του χρέους και από την άλλη η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών για να ανασάνει ο τόπος και να ασκηθεί από μια άλλη κυβέρνηση και ένα νέο δημόσιο μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική με καθαρά αναπτυξιακά, παραγωγικά και κοινωνικά κριτήρια.
Μια τέτοια προοδευτική πολιτική γίνεται σήμερα πιο αναγκαία από ποτέ, αφού σύμφωνα με τα πιο «αισιόδοξα» (!) σενάρια, όπως αυτά της Goldman Sacks (βλ. παρακάτω), η ελληνική οικονομία μετά από 10 χρόνια εξόντωσης του ελληνικού λαού, θα κατορθώσει το 2022 να φθάσει τα επίπεδα του 2008!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου