Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ - ΚΑΜΙΑ ΚΟΥΦΑΛΑ ΔΕ ΘΑ ΤΑ ΘΑΨΕΙ

Γι αυτό και κάθε φορά που θα καταφεύγετε σε αντίστοιχες πρακτικές θα σας ξεφωνίζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Γιατί προτιμούμε να ξεφωνίζουμε εσάς, παρά να ξεφωνίζει η κοινωνία τα οράματά μας...


«Φαίνεται ότι κάποιος μέσα στο κόμμα χύνει δηλητήριο για τα στελέχη του» Τα λόγια αυτά ανήκουν σ ένα δάσκαλο των γραμμάτων και του αγώνα. Σ έναν δάσκαλο της αυταπάρνησης και της ανιδιοτελούς αφοσίωσης, στην υπόθεση του λαού και του ίδιου του Κόμματος στο οποίο αφιέρωσε τη ζωή του…

Τα παραπάνω λόγια, είναι τα τελευταία λόγια του Νίκου Πλουμπίδη. Λόγια που είπε σχολιάζοντας την απόφαση της ηγεσίας του ΚΚΕ, που δε δίστασε να τον στείλει στο απόσπασμα ταπεινωμένο και αποκηρυγμένο, επειδή απλά αγάπησε το κόμμα του και την αλήθεια.

Αυτόν το δάσκαλο αγωνιστή και παράδειγμα, τον δικαίωσε άμεσα η ίδια η ζωή και η ιστορία. Εκείνη όμως την ηγεσία την ολίγιστη, τη μίζερη, την κατάπτυστη και την υπόλογη ιστορικά, που το μόνο που της περίσσευε ήταν... 


Το δηλητήριο της εμπάθειας για τα ίδια της τα μέλη και τα στελέχη, ήρθαν πολύ αργότερα να τη «δικαιώσουν» άνθρωποι, δηλαδή μια νεότερη ηγεσία. Μια ηγεσία που δε θα τολμούσε να δικαιώσει αυτήν, αν δεν ήταν πλασμένη κατ εικόνα και καθ ομοίωση της προηγούμενης.

Σήμερα, 61 χρόνια μετά, το ΚΚΕ, δε διστάζει να επαναλάβει σαν κακόγουστη φάρσα τον ίδιο κακό του εαυτό. 61 χρόνια μετά το ΚΚΕ διαγράφει και πάλι έναν δάσκαλο. Το όνομά του Β. Ζωγράφος, δάσκαλος στο 9ο Δημοτικό σχολείο της Λάρισας. Και η αιτία της διαγραφής του???

Αυτός ο δάσκαλός που αφιέρωσε τη ζωή του στο κόμμα και στο κίνημα, είχε το «θράσος» να θέλει να γίνει …διευθυντής στο σχολείο που διδάσκει. Και κατά τη γνώμη της ηγεσίας του ΚΚΕ ένας δάσκαλος που μαθαίνει γράμματα τα παιδιά μας, ένας δάσκαλος κομμουνιστής που εκτός από γράμματα τα μαθαίνει να έχουν αξιοπρέπεια και να μοχθούν για την αλήθεια, αν γίνει διευθυντής στο σχολειό που διδάσκει, θα έχει μετατραπεί – άκουσον άκουσον – σε όργανο του αστικού κράτος και σε γρανάζι του μηχανισμού του…

Την ιστορία την εξηγεί ο ίδιος ο Β. Ζωγράφος με επιστολή του στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας την όποια μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ…
Και φυσικά υπενθυμίζει πως αυτή η εξέλιξη επιπροσθέτως ήταν και η τιμωρία του για την άποψη που εξέφρασε – όπως άλλωστε εδικαιούτο – κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου μέσα από το «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», και την οποία επίσης μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ…
Και το χειρότερο όλων είναι πως αυτή η αθλιότητα, δυστυχώς επιβεβαιώνεται με σχετική ανακοίνωση που δημοσιεύεται στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και την οποία μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ…


Βρε απίστευτοι άνθρωποι…
Βρε αδίστακτοι καιροσκόποι της πολιτικής σκέψης που μετατρέψατε την απερισκεψία σε ολυμπιακό άθλημα, βρε αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές της χειρότερης έκδοσης σεχταρισμού που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος…

Αν ο κομμουνιστής δάσκαλος – διευθυντής ενός δημοτικού σχολείου στη Λάρισα, είναι όργανο του αστικού κράτους, τότε ο μη διευθυντής κομμουνιστής δάσκαλος τι είναι που αναγκάζεται να λειτουργεί στο θεσμικό πλαίσιο που αφορά στο ίδιο σχολειό??? Εξεγερμένος μπολσεβίκος μέσα στο αστικό κράτος που οικοδόμησε τη δική του λαϊκή εξουσία είναι και δεν το αντιλαμβανόμαστε???

Αν ο κομμουνιστής δάσκαλος – διευθυντής είναι όργανο του αστικού κράτους, τότε ο κομμουνιστής δήμαρχος τι στο διάβολο είναι τελικά, αφού εκ των πραγμάτων διαχειρίζεται - έστω και με το δικό του χρώμα - υποθέσεις αυτού του κράτους??? Επαναστατική κυβέρνηση του βουνού συνιστά και δεν το αντιλαμβανόμαστε???

Αν ο κομμουνιστής δάσκαλος – διευθυντής είναι όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά τα οποία του καταλογίζετε, και εξ αιτίας των οποίων δεν είναι ικανός να είναι μέλος του κόμματος (κατά τη δική σας την άποψη), τότε εσείς οι ίδιοι που ζείτε αποκομμένοι στην κοσμάρα σας, πελαγοδρομώντας στα ιδεολογήματά σας και οδηγώντας ένα ιστορικό κόμμα στην απόλυτη απαξίωση και στον πολιτικό αφανισμό, τι διάβολο είστε??? Εμπνευσμένοι επαναστάτες είστε και δεν το έχουμε αντιληφθεί???

Βρε απίστευτοι τύποι…
Που το είδατε γραμμένο – εκτός από τα δικά σας επικίνδυνα μυαλά – πως ένας δάσκαλος κομμουνιστής χάνει την ταυτότητα της ψυχής του όταν αποκτήσει υπηρεσιακά διευθυντική ιδιότητα???
Ο δάσκαλος μπορεί να είναι κομμουνιστής και ο διευθυντής του σχολείου όχι???
Ο εφοριακός υπάλληλος μπορεί να είναι κομμουνιστής και ο διευθυντής μιας τοπικής εφορίας όχι???
Ο τραπεζοϋπάλληλος μπορεί να είναι κομμουνιστής αλλά ο διευθυντής ενός τραπεζικού καταστήματος όχι???
Ο κλητήρας που καλείται να επιδώσει μια εντολή κατάσχεσης είναι πιο κομμουνιστής από το δικαστικό στέλεχος που είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένο να τη βγάλει αυτή την εντολή???
Ο φαντάρος μπορεί να είναι κομμουνιστής αλλά ο δεκανέας, ο λοχίας, ο λοχαγός, ο κάθε αξιωματικός όχι???

Δηλαδή ο φαντάρος υψώνει τη σημαία της λαϊκής δημοκρατίας στη μονάδα του και ο δεκανέας τη σημαία του αστικού κράτους???
Διαφορετικές εντολές εκτελούν όλοι αυτοί στα πλαίσια μιας υπηρεσίας ή μιας επιχείρησης???
Διαφορετικό ρόλο καλούνται να παίξουν???

Η υποκρισία και ο στρουθοκαμηλισμός σε όλο τους το μεγαλείο...

Βρε απίστευτοι άνθρωποι…
Για παρατήστε όλοι εσείς την καρέκλα έστω και του πενιχρά αμειβόμενου επαγγελματικού στελέχους, και πηγαίνετε να βγάλετε το μεροκάματο για το σπίτι και την οικογένειά σας κάνοντας εσείς αυτά που ζητάτε από τα μέλη του κόμματος – που τα θέλετε βουτηγμένα στη μιζέρια και τη δυστυχία – να δούμε πόσο μετρά η μπογιά σας τελικά, όταν είστε περιβεβλημένοι όχι με το καταστατικό του κόμματος ως ηγεσία του, αλλά με το "καταστατικό" του εργοδότη ως υπάλληλοί του.

Τραβάτε ντε αν έχετε κότσια και τσαγανό να κάνετε την ατομική σας «επανάσταση» μέσα σε ένα ανύπαρκτο κίνημα, που εσείς με τις ολέθριες επιλογές σας δεν εμπνεύσατε, αλλά απαιτείτε από το μέλος του κόμματος να το παραδειγματίσει χτυπώντας κάθε φορά γροθιά στο μαχαίρι. 
Τραβάτε να δούμε το μπόι σας έξω από το οικείο περιβάλλον των κομματικών γραφείων. 
Τραβάτε να δούμε πόσα λεφτά θα πάτε το μεσημέρι στο σπίτι σας για να ταΐσετε την οικογένειά σας.
Τραβάτε να δείτε τι σημαίνει να είσαι 30χρονο παιδί και να μην έχεις στην τσέπη σου ούτε ένα ευρώ για να πάρεις χύμα τσιγάρα.

Ναι βεβαίως φταίει ο καπιταλισμός γι αυτή τη δυστυχία. Αυτό τι σημαίνει όμως??? Ότι μέχρι να έρθει η τιμημένη μέρα της ανατροπής του, ο κομμουνιστής έχει την πολυτέλεια να περιφρονεί τη δουλειά και να πουλά επαναστατιλήκι και μεγαλοστομίες χωρίς αιτία???
Σημαίνει πως έχει την πολυτέλεια να απεργεί έστω και μόνος του σε ένα χώρο δουλειάς και να βιάζει την ψυχή του προσπαθώντας να αποδείξει ότι αυτός είναι ο υποδειγματικός επαναστάτης???
Σημαίνει πως δε δικαιούται να δίνει τη μάχη για την επιβίωση και να περιορίζεται μονάχα στη μάχη του θεαθείναι και της μεγαλοστομίας???
Σημαίνει πως έχει την πολυτέλεια να περιφρονεί αυτό που μπορεί να του εξασφαλίσει τον επιούσιον αν καταφέρει να το βρει χωρίς να κάνει εκπτώσεις στην αξιοπρέπεια και την εντιμότητά του???
Ο κομμουνιστής λογιστής θα έχει προδώσει τις αρχές του δηλαδή δουλεύοντας για λογαριασμό της επιχείρησης που στον καπιταλισμό του δίνει το μεροκάματό του???

Τι απίστευτος φαρισαϊσμός αλήθεια...

Βρε απίστευτα γραφικοί τύποι…
Ποια κομμουνιστική ιδεολογία σας έδωσε το δικαίωμα να παρεμβαίνετε ετσιθελικά στη ζωή των μελών και των στελεχών του κόμματος βιάζοντας την ψυχή τους και εγκλωβίζοντάς τα μέσα σε αμφίβολης πολιτικής ηθικής συναισθηματικά διλήμματα???

Ποιος σας είπε πως δικαιούστε να τσαλακώνετε στα μάτια της κοινωνίας το πρόσωπο του κάθε αγνού κομμουνιστή που οφείλει να πιστεύει αφού το επέλεξε, αλλά δικαιούται και να ζει, έντιμα και υποδειγματικά μ αυτό που έμαθε ή με αυτό που του έτυχε να κάνει???

Ποιος σας είπε ότι τα καταστατικά υπάρχουν για να βιάζουν τις προσωπικότητες και τις ζωές των ανθρώπων, γιατί κάποιοι μέσα από αυτά υπηρετούν συμπλεγματικές εμμονές και αυθαίρετες απόψεις και αντιλήψεις???

Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα τελικά να μισείτε τα μέλη του κόμματος και να τα υποχρεώνετε να προσπερνούν και να εγκαταλείπουν, στο όνομα της επιβαλλόμενης μιζέριας, μια μικρή και εντελώς ανθρώπινη ευκαιρία που τους δίνεται στη ζωή, χωρίς αυτή να νερώνει το κρασί της προσωπικής τους εντιμότητας και ευσυνειδησίας???

Και στο κάτω – κάτω της γραφής, ο εργάτης σας που πρώτα τον απολύσατε και μετά τον διαγράψατε, σαφώς είναι πιο κομμουνιστής από εσάς που απεφάνθητε την απόλυσή του. Παραιτηθείτε λοιπόν κι από τα όργανα αλλά κι από το κόμμα γενικώς εσείς οι απίστευτοι τιμητές της κομματικότητας και της αλήθειας, αφού αναγκαστήκατε – όπως λέτε – στα πλαίσια του καπιταλισμού να λάβετε οδυνηρές αποφάσεις, εσείς που δεν αναγνωρίζετε το δικαίωμα σε ένα δάσκαλο να ασκήσει τα καθήκοντα του διευθυντή.

Όχι βρε απίστευτοι άνθρωποι…
Ούτε το κόμμα σας ανήκει για να το κακοποιείτε τόσο βάναυσα. Ούτε η ιδεολογία σας δίνει το δικαίωμα να τη βιάζετε με συμπλέγματα και άλλες ανεπίτρεπτες εμμονές.
Τα μέλη του κόμματος αποφασίζουν εθελοντικά να αγωνιστούν από τις γραμμές του, προσφέροντας τη ζωή τους σε υψηλά ιδανικά και όχι για να δώσουν το δικαίωμα σε ανεγκέφαλους και ολίγιστους να αποφασίζουν για τη ζωή τους και για τη ζωή των οικογενειών τους.
Τα μέλη του κόμματος οφείλουν να είναι δακτυλοδεικτούμενοι για το ήθος και τον αξιακό τους εξοπλισμό, και όχι δακτυλοδεικτούμενοι ως εξωγήινα τέρατα και μανιώδεις λάτρεις της προσωπικής τους μιζέριας που θα αναγορεύουν τη δυστυχία και την περιθωριοποίησή τους σε αυτοσκοπό και τιμητή των ιδανικών τους.


Τέτοιες πρακτικές μέσα στο κόμμα…
Το κάνουν να φαντάζει στα μάτια της κοινωνίας, όχι σαν έναν οργανισμό που αγαπά τα μέλη του, αλλά σαν έναν οργανισμό που τα μισεί και τα εξοντώνει.
Και ένα κόμμα που δείχνει πως δεν ξέρει ν αγαπά τα μέλη του, δεν πείθει πως μπορεί να είναι το κόμμα που μπορεί να αγαπήσει αληθινά την κοινωνία.
Κι ένα κόμμα που δεν πείθει πως μπορεί να αγαπήσει πραγματικά την κοινωνία – και γι αυτό δεν αρκούν οι διακηρύξεις και τα διαγγέλματα – η κοινωνία δεν το εμπιστεύεται γιατί δε θέλει να βρεθεί στη μοίρα των μελών του.


Ένα κόμμα που αναδεικνύει τη μιζέρια σε κυρίαρχη πολιτική, δεν το κάνει μονάχα στον τρόπο που διαχειρίζεται τη ζωή των μελών του. Το κάνει δυστυχώς και όταν οι ιστορικές εξελίξεις τολμούν να του αναθέσουν ρόλο.


Τότε αυτό το κόμμα, αρνείται το ρόλο – όπως επιχειρεί να επιβάλει και στα μέλη του να αρνηθούν κάθε ρόλο εκτός από αυτόν του μίζερου στην καθημερινότητα…
Τότε αυτό το κόμμα σκαρφίζεται ένα σωρό ιδεολογήματα για να βαφτίσει την ατολμία του επαναστατική πολιτική…
Και φυσικά αντί να λειτουργήσει ως ατμομηχανή έμπνευσης και ριζοσπαστισμού, οδηγείται στην περιθωριοποίηση ξιφουλκώντας με τον ίδιο του τον εαυτό…


Όχι λοιπόν βρε απίστευτοι άνθρωποι…
Ούτε στα μέλη αυτού του κόμματος αξίζει η μεταχείριση που τους επιφυλάσσετε βαφτίζοντας τον παραλογισμό ως κομματικότητα…
Ούτε στο ίδιο το κόμμα αξίζει η πορεία στην οποία το οδηγείτε με τις ολέθριες πρακτικές και επιλογές σας…

Το δικαίωμα να χρησιμοποιείτε την ιδεολογία με τρόπο προσχηματικό, προκειμένου να θριαμβεύουν οι καταστατικές κυρώσεις και όχι η πολιτική σκέψη, η κοινωνία δε θα σας το αναγνωρίσει, γιατί αυτό είναι σε τελευταία ανάλυση η πιο ακραία εκδήλωση του πιο επικίνδυνου σεχταρισμού.

Και όχι… Δε θα καταπιούμε την κριτική μας άποψη στο όνομα του «κύρους του κόμματος» διότι κάθε σιωπή επί όλων αυτών, δεν διαφυλάσσει το κύρος του κόμματος αλλά πιστώνει με επίπλαστο κύρος ηγεσίες που δεν το δικαιούνται, γιατί δεν ξέρουν να το κατακτούν…

Γι αυτό και κάθε φορά που θα καταφεύγετε σε αντίστοιχες πρακτικές θα σας ξεφωνίζουμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Γιατί προτιμούμε να ξεφωνίζουμε εσάς παρά να ξεφωνίζει η κοινωνία τα οράματά μας.

Και αν τολμήσετε κατά το γνωστό εδώ και δεκαετίες τρόπο, να αναζητήσετε "αντικομμουνιστές" για να απαξιώσετε την κριτική σκέψη και άποψη, κάντε τον κόπο να κοιτάξετε πρώτα τον καθρέφτη.

Η σιωπή, η εθελοτυφλία και η απαξίωση της κριτικής μπορεί να έκανε προσωρινά το «αλάθητο» να θριαμβεύσει, αλλά γκρέμισε τελικά το ίδιο το σοσιαλιστικό εγχείρημα.
Καλύτερα λοιπόν να γκρεμοτσακίζονται ηγεσίες απερίσκεπτες και εμμονικές, παρά τα ιδανικά των αγώνων και η προσωπική αξιοπρέπεια των μελών και των στελεχών.

Η σιωπή δε φτιάχνει κόμματα, αλλά «ομοιογένεια» που βρίσκεις μονάχα στα νεκροταφεία. Εκεί κοιμούνται όλοι ανάσκελα, αλλά αυτή τη ζωή δε την οραματίζεται κανένας. Τα όνειρά μας αρμενίζουν πάνω απο τη Γη και δε θα αφήσουμε καμιά κουφάλα να τα θάψει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου