Η ΔΙΔΥΜΗ ΚΟΛΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΚΕΚΑΥΜΕΝΗ ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΕΥΡΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Η διακεκαυμένη ζώνη της Ευρασίας, προσδιορίζεται αυτή τη στιγμή από δύο εστίες κόλασης, και η έκβαση των εξελίξεων σ αυτές, ή θα τινάξει στον αέρα τα σχέδια της νεοταξίτικης ελίτ, ή θα συμπαρασύρει στο βάραθρο ολόκληρο τον πλανήτη...

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 

Η ιστορία είναι μεγάλη πουτάνα λένε πολλοί. Το βέβαιο πάντως  είναι πως ανεξάρτητα από την όποια ιδιότυπή της προστυχιά, έχει πάντα τον τρόπο της να εκδικείται εκείνους που επιμένουν να περιφρονούν στη συγκεκριμένη ιστορική στιγμή τα κρίσιμα στοιχεία που τη συνθέτουν.

Το ρέκβιεμ του 20^ου αιώνα σηματοδοτήθηκε από σημαντικές ανατροπές που προϊδέαζαν τους πάντες – πλην εθελοτυφλούντων – για το τι έμελλε ν ακολουθήσει. Το σάρωμα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» ήταν ουσιαστικά η θορυβώδης αφύπνιση του  νεοταξίτικου τέρατος της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, σε πείσμα όλων εκείνων που προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τα αίτια μιας «αντεπανάστασης» που δεν έγινε ποτέ.

Η αυγή του 21^ου αιώνα, βρήκε τον επιθετικό νεοταξίτικο μηχανισμό να επιχειρεί με πλήρη ανάπτυξη δυνάμεων, και να ισοπεδώνει την ίδια την καρδιά των κοινωνιών. Με δυο λόγια σήμερα στο γεωπολιτικό θέατρο της Ευρασίας, υλοποιείται το εφιαλτικότερο σχέδιο που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης μας.

Το σχέδιο αυτό,  το υλοποιούν ανενόχλητα τα άθλια ανθρωποειδή που έθεσαν εαυτούς στη δούλεψη της νεοταξίτικης ελίτ, διότι...
εκείνοι που εν δυνάμει θα μπορούσαν φύσει και θέσει να αντισταθούν, αρνούνται πεισματικά να κοιτάξουν την πραγματικότητα κατάματα, εμμένοντας στη μηχανιστική μεταφορά ιδεολογημάτων των οποίων εναγωνίως επιζητούν την επιβεβαίωση, ή καταγίνονται με μια ατέρμονη προσπάθεια να ερμηνεύσουν με θεωρητικές λαθροχειρίες μια ιστορικά ανύπαρκτη  και απλουστευτική εκδοχή, αρνούμενοι να δουν τι είναι αυτό που σήμερα συνταράσσει συθέμελα τον πλανήτη.

Η διακεκαυμένη ζώνη της Ευρασίας, προσδιορίζεται αυτή τη στιγμή από δύο εστίες κόλασης, και η έκβαση των εξελίξεων σ αυτές, ή θα τινάξει στον αέρα τα σχέδια της νεοταξίτικης ελίτ, ή θα συμπαρασύρει στο βάραθρο ολόκληρο τον πλανήτη.

Η Ελλάδα, δεν είναι η χώρα που επελέγη τυχαία για να αποτελέσει την πρώτη εστία της κόλασης. 

Η Ελλάδα, δεν είναι η χώρα με το τεράστιο ειδικό βάρος στην ταξική ανάλυση των πλουτοκρατών, για να επιλέξουν αυτήν προκειμένου να ξεδιπλώσουν σύμπαντες την ταξική τους επίθεση.  Δεν υποτιμούμε καθόλου την ταξική των γεγονότων ανάλυση, αλλά αρνούμαστε πεισματικά στο όνομα μιας αμπελοφιλοσοφικής μονομέρειας, να περιοριστούμε σ αυτήν παραβλέποντας τον επερχόμενο εφιάλτη.

Στο κάτω – κάτω της  γραφής, σε μια κοινωνία που εκ των πραγμάτων είναι ταξική, το στοιχείο του «με ποιόν και σε βάρος ποιού» διατηρεί εκ των πραγμάτων αναλλοίωτη, τόσο την ισχύ όσο και τη διαχρονικότητά του.

Η μετατροπή όμως των εθνών, σε κρίκους που εντέλλονται να διαδραματίσουν συγκεκριμένο ρόλο και να λειτουργήσουν στα πλαίσια μιας γεωπολιτικής πλανητικής αλυσίδας, αναδεικνύει σειρά ζητημάτων, που η εμμονή με μονομέρεια στην ταξική φυσιογνωμία των εφαρμοζόμενων μικροπολιτικών, όχι μόνο δε συνιστά επαναστατική προσέγγιση των εξελίξεων (άρα και των απαιτούμενων προτεραιοτήτων και ανατροπών), αλλά αντίθετα παροπλίζει συνειδήσεις, ευνουχίζει δυνατότητες, και εν τέλει παραδίδει τα ριζοσπαστικά τμήματα των λαών σούμπητα στα κρεματόρια του αφανισμού τους.

Η Ελλάδα λοιπόν επελέγη να τοποθετηθεί στο επίκεντρο του εφιάλτη, γιατί είναι σταυροδρόμι πολιτισμών, γιατί αποτελεί σταυροδρόμι γεωπολιτικών σχεδιασμών, και γιατί ιστορικά υπήρξε η μήτρα παραγωγής και εξαγωγής αξιακών φορτίων που τροφοδότησαν τον πλανήτη στο σύνολό του.

Γι αυτό και επελέγη να ξεκοπεί η κοινωνία της από τη συναίσθηση αυτής ακριβώς της χειραφέτησης, με πισώπλατα χτυπήματα που ξεκίνησαν πολύ νωρίτερα, στοχοποιώντας το νου, την ψυχή, τις αξίες των ανθρώπων, την πολιτισμική φυσιογνωμία της, την εθνική της ταυτότητα, την πολιτειακή φυσιογνωμία των μαθητών, και δεκάδες άλλα πράγματα πριν έρθει το τελειωτικό χτύπημα στην αφαίμαξη της τσέπης, των δικαιωμάτων, και εν τέλει της ίδιας της εθνικής της αξιοπρέπειας.

Αυτού του είδους τη γενικευμένη επίθεση, που τη σύνθεση των μετώπων της δεν έχει γνωρίσει καμία άλλη χώρα στον πλανήτη, δε την ερμηνεύει η μονομέρεια της ταξικής ανάλυσης και φυσικά δε τη δικαιολογεί η μικρότητα του όγκου της και του ειδικού της βάρους στο λογιστήριο των ταξικών της αντιπαραθέσεων,  πολύ δε περισσότερο που η αστική της τάξη, μόνο με όρους εθνικούς δεν έχει λειτουργήσει διαχρονικά.

Την ερμηνεύει όμως απόλυτα ο όγκος του ιστορικού αξιακού της φορτίου.  

Την ερμηνεύει ο όγκος του γεωπολιτικού της δυναμικού. 

Την ερμηνεύει η θέση της στο μαλακό υπογάστριο των Βαλκανίων.   

Την ερμηνεύει το βαρυσήμαντο του μεγέθους των επιχειρούμενων πολιτισμικών και άλλων διεργασιών στα πλαίσια των νεοταξίτικων σχεδιασμών.

• Όταν λοιπόν οι άλλοι πρώτα διακόρευαν το βρώμικο πολιτικό της προσωπικό… 

• Όταν πρώτα έστηναν ΔουβλίναΙΙ… 

• Όταν έστηναν μνημόνια κατοχής και εθνικής αναξιοπρέπειας… 

• Όταν στοχοποίησαν ευθέως και ποινικοποίησαν τον εθνισμό των πολιτών με αντιρατσιστικές φανφάρες… 

• Όταν έβγαλαν στον πλειστηριασμό της ντροπής ακόμη και αυτή την αξιοπρέπεια των πολιτών της…

Όταν τα σχεδίαζαν και τα υλοποιούσαν όλα αυτά τα πρόδρομα μέτρα, ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν γι αυτό και δε στοχοποίησαν απλά τη συλλογική σύμβαση εργασίας για να γυρίσουν την κοινωνία στον εργασιακό Μεσαίωνα.

Το γεγονός ότι μέτρα σκληρά εφαρμόζονται και σε άλλες χώρες χωρίς να είναι προαπαιτούμενα τα μνημόνια, αυτό αποδεικνύει πως τα μνημόνια διαρκείας με όλα όσα τα ακολουθούν και τα συμπληρώνουν, τα είχαν ανάγκη και τα είχαν σχεδιάσει σε βάρος της Ελλάδας, για λόγους συγκεκριμένους που ξεπερνούν κατά πολύ τη μονομέρεια της "ταξικής ανάλυσης" των αφελών. Κι αυτό δεν είναι απλά καπιταλισμός σε πείσμα των αδιέξοδων εμμονών όλων.

Αν αυτό λοιπόν ήταν απλά καπιταλισμός, θα λειτουργούσε απλά και μόνο με την ουσιαστική στυγνότητα που λειτουργεί σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το γεγονός λοιπόν ότι σκληρά μέτρα παίρνονται κι εκεί που δεν υπάρχουν μνημόνια και κατοχικές δεσμεύσεις, αντί να οδηγεί στο λάθος συμπέρασμα ότι «αυτός είναι ο καπιταλισμός», οφείλει να προβληματίσει τους εύκολους της μονομέρειας στην ταξική ανάλυση ως προς το «γιατί αφού τέτοιος είναι ο Καπιταλισμός, επελέγη στη μικρή από άποψη Κεφαλαιακού όγκου Ελλάδα να πέσει επάνω της ολόκληρο το σύμπαν με στόχους ανομολόγητους»???

Αν με δυο λόγια το περιεχόμενο της επίθεσης που δέχεται η Ελλάδα και ο λαός της είναι μονάχα ταξικό, τότε γιατί έπεσαν πάνω σ αυτό το μικρό λαό συνασπισμένες οι πιο αδίστακτες συμμορίες του πλανήτη σε μια πολυμέτωπη επίθεση άνευ προηγουμένου???

Η Ουκρανία, είναι η άλλη εστία της κόλασης στη διακεκαυμένη περιοχή της Ευρασίας.

• Αναρωτήθηκε άραγε κανείς γιατί συμβαίνουν όλα τούτα σε μια περιοχή που λίγα χρόνια πριν εξελίχθηκε με τον τρόπο και τα μέσα που εξελίχθηκε το Γεωργιανό θέατρο χωρίς τα πράγματα να πάρουν τέτοια τροπή???

• Αναρωτήθηκε κανείς γιατί δεν αποτέλεσε η φτώχεια, η ανέχεια και η κοινωνική δυστυχία ν αποτελέσει το όχημα της εξέγερσης αλλά η σύγκρουση με όχημα την εθνική συνείδηση του πληθυσμού???

• Αφουγκράστηκε άραγε κανείς, την πεποίθηση των εξεγερμένων και οι άνθρωποι αυτοί εμφορούνται με την αυταπάτη πως το βιοτικό τους επίπεδο θα βελτιωθεί προσεγγίζοντας τη συμμοριακή εξουσία του Πούτιν???

• Αναρωτήθηκε κανείς γιατί σ αυτή τη σύγκρουση Τιτάνων, δεν επέρχεται ένας έστω οδυνηρός συμβιβασμός ή γιατί από την άλλη όλα δείχνουν πως φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη λίγο πριν την εμφαινόμενη πολεμική αναμέτρηση με απρόβλεπτες προεκτάσεις???

• Αναρωτήθηκε άραγε κανείς, γιατί στα πεδία που συντελούνται σήμερα αποφασιστικές συγκρούσεις, αυτό που κρίνεται δεν είναι έτσι κι αλλιώς εδραιωμένη ταξική εξουσία, αλλά το καθεστώς καθολικής κατοχής στην επόμενη μέρα???

Αυτά και δεκάδες άλλα, είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που θα μπορούσε να υποβάλει κανείς, και που η μονομέρεια της ταξικής ανάλυσης, όχι μονάχα αδυνατεί να εξασφαλίσει απαντήσεις, αλλά το σημαντικότερο είναι πως οι φορείς και οι πρωταγωνιστές της δεν κατάφεραν με όχημα την ταξική ανάλυση από μόνη της, να εμπνεύσουν τους λαούς και να οργανώσουν τη μαχητική αντίστασή τους.

Το αποτέλεσμα ήταν οικτρό…

Η οργή των λαών δε ριζοσπαστικοποιήθηκε… 

Οι αυθόρμητες απόπειρες χειραφέτησης και παραπέρα αντίστασής τους λοιδορήθηκαν και το σημαντικότερο είναι πως δε στοχοπροσηλώθηκαν  σε αιτήματα που ν ενσωματώνουν και κοινωνικές ανατροπές… 

Το θυμικό του εθνισμού και του πατριωτισμού των λαών κατασυκοφαντήθηκε και στιγματίστηκε ιδίως από τη νεοταξίτικη και άκρως εκφυλισμένη αυτοαποκαλούμενη  «Αριστερά», αυτή την πρόθυμη να χρησιμοποιηθεί σαν πεμπτοφαλαγγίτικος Δούρειος Ίππος με αποστολή να ευνουχίσει την προσδοκία των ανθρώπων.

Τόσο η Ελλάδα λοιπόν όσο και η Ουκρανία, βρέθηκαν όχι τυχαία να αποτελούν τη δίδυμη κόλαση στη διακεκαυμένη ζώνη της Ευρασίας. Η επίθεση σε βάρος και των δυο συντελείται πολυμέτωπα από τον Ευρωατλαντικό φασιστικό άξονα, με όχημα την αναβίωση της Εθνικής κατοχής και με κυρίαρχο ζητούμενο τους γεωπολιτικούς ανασχεδιασμούς στην Ευρύτερη περιοχή και συνολικά στον πλανήτη.

Τόσο η Ελλάδα όσο και η Ουκρανία, η πρώτη ευρισκόμενη στο μαλακό υπογάστριο των Βαλκανίων και η δεύτερη αποτελούσα την καρδιά  της Ευρασιατικής γεωπολιτικής, αποτελούν εν δυνάμει πυριτιδαποθήκες γενικότερης ανάφλεξης με απροσδιόριστες συνέπειες.

Είναι ντροπή…

• Ντροπή γιατί το βάρος της αντίστασης στους νεοταξίτικους σχεδιασμούς, αφέθηκε στα χέρια εθνικιστικών κύκλων που χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τον εθνισμό των λαών και τον αυτονόητο πατριωτισμό τους.

• Ντροπή και ανεπάρκεια ασυγχώρητη για την πατριωτική Αριστερά που δεν τόλμησε να αφυπνιστεί από το λήθαργο των ιδεολογημάτων, και να ηγηθεί αυτού του υπέροχου αγώνα των λαών και να ριζοσπαστικοποιήσει την κοινωνική, πολιτική και εθνική χειραφέτησή του.

• Ντροπή και εγκληματική ανεπάρκεια για την Αριστερά που αναλώνεται στην ερμηνεία της ανθυπολεπτομέρειας λενινιστικών τσιτάτων, παραβλέποντας ότι λενινισμός πρωτίστως σημαίνει ζώσα πολιτική δράση.

• Ντροπή και σκύλευση στο Μαρξισμό που δεν υπέθετε όταν μεγαλουργούσε, πως οι μεταγενέστεροι διαχειριστές του θα αποδεικνύονταν ακριβοί στα πίτουρα της ερμηνείας και φτηνοί στ αλεύρι της πολιτικής δράσης για πολιτική δικαίωση, για εθνική και κοινωνική απελευθέρωση των λαών από τη νεοταξίτικη δικτατορία και κατοχή.

Ντροπή και όνειδος για όλους εμάς αν δεν αναγεννήσουμε από τη στάχτη της με λίπασμα τις παραδόσεις της την πατριωτική Αριστερά που έχει ανάγκη ο τόπος και μέσα από ένα νέο ΕΑΜ να τσακίζει το σχέδιο της Νέας Τάξης στη πατρίδα μας, πυροδοτώντας το ντόμινο της ανατροπής σε ολόκληρη την Ευρώπη.

«ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ»

 

Σχετικό μας άρθρο...

ΠΟΣΟ ΚΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΡΕΜΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ???