Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Η πολιτική υπακοή στο Ισλάμ και το απριλιανό δημοψήφισμα

Ο Ταγίπ Ερντογάν αναμένει μεγάλη νίκη τον Απρίλιο στο δημοψήφισμα- εάν αυτό τελικά διεξαχθεί, αφού ήδη άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες πως κάτι δεν πάει καλά στους σχεδιασμούς για το Μεγάλο Εβέτ (Ναι),- ως ανταμοιβή από τον Αλλάχ για το θεάρεστο έργο που επιτελεί ως πιστό μέλος της κοινότητας των πιστών, της Ούμας...

Turkish President Recep Tayyip Erdogan waving to his supporters during the International Benevolence Awards ceremony in Istanbul, Turkey, 12 March 2017. The Turkish parliament on 21 January approved a reform of the constitution to change the country's parliamentarian system. EPA, TURKISH PRESIDENT PRESS OFFICE HANDOUT EDITORIAL USE ONLY

του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ 

Τυχόν αποτυχία θα ερμηνευτεί ως δυσαρέσκεια του Αλλάχ στο πρόσωπό του και το έργο του ως ευσεβή και πιστού μουσουλμάνου. Υπάρχει το προηγούμενο του Ιουνίου του 2015 όταν δεν πήρε την πλειοψηφία που ήθελε. Τότε εξαφανίστηκε για...
κάποιες μέρες προσευχόμενος προφανώς στα γόνατα και εκλιπαρώντας τον Άλλάχ να του εξηγήσει γιατί τον τιμώρησε και δεν του “χάρισε” την τροπαιοφόρο νίκη. Όλο και περισσότερο, είναι μέσα από το πρίσμα του Ισλάμ που πρέπει  να ερμηνεύουμε και να αξιολογούμε τις πράξεις και τις αποφάσεις του ισλαμιστή ηγέτη. Ή, να το θέσω διαφορετικά. 

Η μέχρι τώρα δική μας τάση να αγνοούμε τις κορανικές  επιταγές στη λήψη αποφάσεων εκ μέρους του θεοφοβούμενου  Ερντογάν, αποδεικνύεται λανθασμένη και με τρομακτικές αρνητικές συνέπειες για τον Ελληνισμό και ιδιαίτερα τον Ελληνισμό της  Κύπρου. Η αραβική  λέξη “Ισλάμ”, την οποία δημιούργησε ο ίδιος ο Μωάμεθ, σημαίνει υπακοή προς τον Αλλάχ – αυτόν που καθολικά σε εξουσιάζει.  Και η πολιτική υπακοή επιτάσσεται από το θεόπνευστο Κοράνι- τον άχτιστο λόγο του Θεού. Προκύπτει από σχετικό  Εδάφιο (Σούρα) στο Κοράνι: “Υπάκουε στον Θεό, υπάκουε στον Προφήτη Του και υπάκουε σε εκείνους που σε εξουσιάζουν”. 

Κατά τον κορυφαίο ισλαμολόγο και τουρκολόγο Bernard Lewis, στο έργο του “Η Πολιτική Γλώσσα του Ισλάμ” (Παπαζήσης 2011), η Σούρα αυτή έχει χρησιμεύσει ως το “αφετηριακό σημείο των περισσοτέρων ισλαμικών διδαχών περί πολιτικής”.  Δηλαδή οι Τούρκοι- ισλαμιστές και μή- μιλούν και μια άλλη γλώσσα μεταξύ τους που απευθύνεται στα μέλη της Ούμας και της οποίας η γραμματική απέχει κατά παρασάγγας από τη δική μας- τη δυτική πολιτική γλώσσα. Και είναι με τη γλώσσα αυτή  που πορεύονται και την οποία εμείς δεν γνωρίζουμε καν, ενώ δεν κάνουμε και καμια προσπάθεια να την μάθουμε, πιστεύοντας πως εμείς και  ο Ερντογάν μιλούμε την ίδια γλώσσα και πως μέσω αυτής θα βρούμε λύσεις. Την πολιτική αυτή γλώσσα του Ισλάμ  έπρεπε και πρέπει να μάθουμε. Αλλιώς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τους Τούρκους ισλαμιστές και τον ευλογημένο από τον Αλλάχ Μεγάλο τους Ηγέτη, τον Ταγίπ Ερντογάν. 

Όταν η θεώρησή μας για τον κόσμο και τα πράγματα είναι λανθασμένη, όσο και να προσπαθούμε να επιλύσουμε ένα πρόβλημα, πάντοτε θα αποτυγχάνουμε. Η συνθήκη αυτή είναι νομοτελειακός νόμος της λογικής. Ο Ερντογάν αυτοπροσδιορίζεται πρώτα ως μουσουλμάνος και μετά ως Τούρκος. “Έχουμε μόνο μια έγνοια, Ισλάμ Ισλάμ Ισλάμ”, υπογράμμιζε  σε δημόσιο χώρο στη Τζακάρτα της Ινδονησίας – της μεγαλύτερης μουσουλμανικής χώρας στον κόσμο- τον Ιούλιο του 2016. Και με “Ισλάμ, Ισλάμ, Ισλάμ”, εννοεί την Σουννιτική ερμηνεία του Κορανίου την οποία ασπάζεται η μεγάλη πλειοψηφία των μουσουλμάνων. Οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι, Σιίτες, Αλεβίτες, Αλαουίτες κλπ,- που είναι εκατομμύρια μόνο στην Περσία- θεωρούνται  άπιστοι και ευκαιρίας δοθείσεις -όπως π.χ. στη Συρία σήμερα- καταπολεμούνται και σφάζονται, όπως και  οι μή μουσουλμάνοι. 

Επανειλλημένα οι  κάμερες έχουν πιάσει τον “πιστό” Ερντογάν να κλαίει και να οδύρεται σε κηδείες σουννιτών αλλά όχι σε θανάτους μη σουννιτών ή άλλων μουσουλμάνων. Αντίθετα πολλές φορές δικαιολογεί τις δολοφονίες, τους αποκεφαλισμούς και την κατάρριψη εμπορικών αεροπλάνων, διότι  τα θύματα δεν είναι σουννίτες και συνεπώς καλώς σφαγιάστηκαν! Στην Τουρκία σήμερα ο Ερντογάν θέλει να εκθρέψει, όπως δηλώνει, μια μελλοντικά “θεοφοβούμενη” γενιά. Και εδώ και χρόνια οι πράξεις του και του ισλαμιστικού του κόμματος το αποδεικνύουν. Τα στατιστικά στοιχεία αναφορικά με την δομική “ισλαμοποίηση” της χώρας είναι εντυπωσιακά και πρωτίστως διαφωτιστικά. 

Τα θρησκευτικά σχολεία -τα Ιμάμ Χατίπ, και από τα οποία αποφοίτησε ο Ερντογάν- αυξήθηκαν κατά 90% επί εποχής του. Από 493 το 2002 σήμερα πλησιάζουν τα 1000 και βρίσκονται σε ανοδική πορεία. Και από 65,000, οι φοιτητές σήμερα ξεπερνούν το ένα εκ. Τα τζαμιά που ήταν γύρω στις 20,000 το 1923 σήμερα ξεπερνούν τις 85,000 και υπάρχουν άμεσα σχέδια για ακόμη 80, ένα σε κάθε πανεπιστήμιο. Και είναι εδώ που αποκτά την πολιτική του σημασία το ποίημα που απάγγειλε ο Ερντογάν το 1995 και το οποίο του στοίχισε 4 μήνες φυλάκιση, “ηρωποιόντας” τον στα μάτια του πνευματικού του δάσκαλου, του Ν. Ερπαγκάν και των  υπολοίπων  ισλαμιστών. “Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί οι στρατιώτες μας.” 

Την πολιτική υπακοή που ο ισλαμιστής ηγέτης απαιτεί από τους μουσουλμάνους της χώρας του, απαιτεί και από τους μουσουλμάνους της Κύπρου. Τι το πιο φυσιολογικό. Εδώ βρίσκεται και η εξήγηση για την συμπεριφορά του εγκάθετού του στην Κύπρο, του Ακιντζί.  Και του οποίου την πρόσφατη συμπεριφορά οι αρθρογράφοι του Πολίτη, π.χ., βρήκαν  “ακατανόητη”- κατά ένα πρόσφατο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας-  μετά που ο εκλεκτός τους τους “πότισε” πολιτικό φαρμάκι εγκαταλείποντας τις συνομιλίες. Η συμπεριφορά του Ακιντζί είναι ακατανόητη στον Πολίτη και στους θιασώτες ακόμη και μιας τουρκικής “ειρήνης” στην Κύπρο, διότι τα γεγονότα συγκρούονται με τις θεωρήσεις τους. 

Ίσως έπρεπε να συνοδεύσουν τον Ακιντζί στην Ισλαμική Διάσκεψη στην Ισλαμαμπάντ, του αδελφικού με την Τουρκία τζιχαντιστικού κράτους του Πακιστάν. Εκεί που πήγε ο Ακινζτί ως δυνητικός αρχηγός, και αυτός, ενός ισλαμιστικού κράτους. Ίσως και να επέστρεφαν πολιτικά σοφότεροι. Ίσως. 

Εάν ο Ερντογάν θριαμβεύσει στις 16 Απριλίου, οι του Πολίτη, οι του Προεδρικού, οι του ΔΗΣΥ, οι του ΑΚΕΛ, αλλά και όλοι μας, θα έχουμε  μια ξεκάθαρη ευκαιρία να μάθουνε την πολιτική γλώσσα του Μεγάλου και ευλογημένου από τον (Σουννίτη) Αλλάχ, του Ταγίπ Ερντογάν. Και ίσως τότε να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε μια νέα και αποτελεσματική θεώρηση αντιμετώπισής του και των ισλαμιστικών επιταγών που ήδη κυριαρχούν και στην Κύπρο, όπως και στην ισλαμιστική Τουρκία. Μόνο που δυστυχώς  στην Κύπρο  κυριαρχεί, ακόμη, μακαριότητα στο κρίσιμο αυτό ζήτημα. Η αλά Τούρκα ισλαμοποίηση της Κύπρου είναι ante portas. Και το εργαλείο της είναι η πολιτική της λεγόμενης Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας. Μόνο μέσω της ΔΔΟ θα μπορέσουν οι ισλαμιστές της Άγκυρας να “ξανακατακτήσουν”, εκ των έσωθεν τούτη τη φορά και με την ενεργή συνεργασία των δικών μας “προθύμων”, την Κύπρο προς δόξα πρωτίστως του  (Σουννίτη) Αλλάχ, αλλά και του “κατακτητή” (Fatih Sultan) Ερντογάν. 


Υ.Γ. Επανεμφανίστηκε με δημόσιες δηλώσεις του ο περιβόητος πρώην Υπουργός, ο κλεπταποδόχος και  βαψομαλλιάς, ο κουτσιούκ Εκμέν Μπαγίς. Προφανώς τον χρειάζεται ο αρχικλεπταποδόχος μάστοράς του Ερντογάν (με τα  εκατομμύρια σε κούτες παπουτσιών που βρέθηκαν στα σπίτια τους) ως προπαγανδιστή για το δημοψήφισμα. Ο Μπαγίς μίλησε για “μοντέλο” Ταιβάν στην Κύπρο, ενώ ειρωνεύθηκε την Ελλάδα πως της έχει κλέψει, τάχατες, τον μπακλαβά. Για το τελευταίο ήθελα να ρωτήσω τον αμετροεπή κλεπταποδόχο: που έμαθαν να κατασκευάζουν τον μπακλαβά οι πολεμοχαρείς πρόγονοί του; Έμαθαν να τον κατασκευάζουν- και την υπόλοιπη “κουζίνα” τους- πάνω στη σέλλα του αλόγου ή πάνω στα καπούλια του;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου