Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στις αντιστάσεις ενός ανθρώπου είναι να έχει εξοικειωθεί με τον κίνδυνο και να τον έχει εντάξει στην καθημερινότητά του μετά από μακροχρόνια συνύπαρξη. Τότε, αντί να αντιστέκεται ή να μάχεται ενάντια στον κίνδυνο, βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για την συνύπαρξη αυτή...
της ΕΛΕΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Δυστυχώς, αυτό έγινε μετά από 42 χρόνια παρουσίας του τουρκικού κατοχικού στρατού στην πατρίδα μας. Έχουμε καταντήσει ένας λαός σε απόλυτη νιρβάνα, ένας λαός που οι αντιστάσεις του πλέον έχουν σχεδόν μηδενιστεί. Το αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει καμιά αντίληψη του κινδύνου που...
μας γυροφέρνει από θάλασσα, αέρα και ξηρά. Επιπρόσθετα, οι συνεχόμενες υποχωρήσεις και ο εξευτελισμός αυτού του λαού από τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν, τον ώθησαν να αναπτύξει ένα είδος ανοσίας ως μέτρο άμυνας στα όσα τεκταίνονται. Δεν χρειάζεται να ανατρέξω πολύ στο παρελθόν. Ο πρόσφατος σάλος που έγινε με την ψήφιση νόμου στη Βουλή για το Ενωτικό Δημοψήφισμα-ενός αδιαμφισβήτητου ιστορικού γεγονότος- και το τι ακολούθησε στο εσωτερικό μέτωπο, είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα. Φυσικά, η Τουρκία που «θέλει λύση», όπως συνεχίζουν να αναφέρουν κάποιοι, απάντησε στη «διόρθωση του λάθους», κατά τον κ. Ακιντζί, με την αδιαμφισβήτητη πλέον πολιτική της στο Κυπριακό, βγάζοντας απανωτά navtex και notam. Περικυκλώνοντας στην ουσία αυτό το δίσμοιρο νησί από θάλασσα, αέρα και ξηρά, απειλώντας την κυριαρχία του μερονυχτίς.
Για να μην αναφερθώ στην αποχώρηση από συμφωνημένες συγκλίσεις στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά και τις καινούργιες αξιώσεις για τις τέσσερις ελευθερίες των Τούρκων πολιτών. Το έγραψα πολλές φορές, ότι υποφέρουμε από το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Το θύμα ερωτεύεται τον θύτη. Την ίδια ώρα που η Τουρκία καταδικάζεται από όλη την Ευρώπη για τους τακτικισμούς της και τις απειλές που εξαπολύει ο Ερτογάν, εμείς καταντήσαμε οι καλύτεροί της σύμμαχοι. Είμαι σίγουρη ότι πολλοί συμπατριώτες μας θα συμφωνήσουν μαζί μου ότι 42 χρόνια εξευτελισμού και ταπείνωσης είναι πολλά. Σαράντα δύο χρόνια αποτυχημένων διαπραγματεύσεων, γεμάτων από υποχωρήσεις, σε μιαν αδιέξοδη διαδικασία συνομιλιών. Τις οποίες συνομιλίες κάποιοι επιμένουν να συντηρούν για χάρη των συνομιλιών. Βεβαίως το άξιο σχολιασμού είναι ότι βλέπουν και πρόοδο μέσα από τα όσα συμβαίνουν. Η πατρίδα μας κατάντησε όμηρος της Τουρκίας και μιας διαδικασίας η οποία μου θυμίζει ένα λιπόθυμο άλογο το οποίο το μαστιγώνουν για να σηκωστεί. Και όλα αυτά, με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας, η οποία είναι εγκλωβισμένη σε μια παλαιοκομματική νοοτροπία και αρνείται πεισματικά να κοιτάξει ταυτόχρονα και δεξιά και αριστερά. Αρνείται να δει της γεωπολιτικές αλλαγές που γίνονται εκτός των συνόρων της Κύπρου και να εκμεταλλευτεί τις όποιες ευκαιρίες δίνονται σε αυτό το λιλιπούτειο νησί στον παγκόσμιο χάρτη. Ή, ακόμα καλύτερα, να δημιουργήσει ευκαιρίες.
Σέρνονται στα πόδια του κατακτητή, παίζουν το παιγνίδι του Ερτογάν για το δημοψήφισμα- στην ουσία του έδωσαν ψήφους για το πολυπόθητο «Evet»- και το αποτέλεσμα ποιο ήταν; Το βλέπουμε καθημερινά μέσα από τις δηλώσεις, τις απειλές και πράξεις των Τούρκων. Πού είναι η καλή θέληση της Τουρκίας για λύση; Δεν βλέπει το συμφέρον της -όπως μας λένε κάποιοι- με ότι έχει να κάνει με τη λύση του κυπριακού προβλήματος; Ωσάν να χρειάζεται η Τουρκία τους Κύπριους πολιτικούς να της πούνε ποιο είναι το συμφέρον της και πώς να το διαχειριστεί!! Όλα αυτά γίνονται καθώς ο κυπριακός λαός βρίσκεται σε απόλυτη νιρβάνα. Καμία αντίδραση, καμία αντίσταση στους κινδύνους που επικρέμονται πάνω από το κεφάλι μας. Δυστυχώς, η αλλαγή των όρων του παιγνιδιού από την Τουρκία είναι αναπόφευκτη. Δοκίμασε διαχρονικά τις αντοχές των εκάστοτε Προέδρων και διαπραγματευτών, έπαιξε το ντέφι και χόρεψαν. Τώρα θα παίζει τουρκικό τσιφτετέλι και η πολιτική ηγεσία θα λικνίζεται στον τουρκικό χαβά, παρασύροντας έναν καταταλαιπωρημένο λαό στον χορό του Ζαλόγκου αλά τουρκικά. Σωστή η αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας να αποστείλει επιστολή στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών και να καταγγείλει τις τουρκικές απειλές, αλλά δυστυχώς άργησε πολύ. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι το αποτέλεσμα της δική του πολιτικής που ακολούθησε τα τελευταία τέσσερα χρόνια στο Κυπριακό με τη στήριξη του ΑΚΕΛ – το οποίο ακόμα προσπαθεί να δει τις προθέσεις της Τουρκίας! Της πολιτικής των υποχώρησεων, του εξευμενισμού της Άγκυρας, του καλού παιδιού. Αυτή η πολιτική έχει αποτύχει προ πολλού.
Να θυμίσω ότι, όταν η αντιπολίτευση δακτυλόδειχνε τα όσα τώρα καταγγέλλει ο ίδιος ο Πρόεδρος, καθημερινά ακούγαμε τους αξιωματούχους του κυβερνώντος κόμματος αλλά και του «αντιπολιτευτικού» ΑΚΕΛ να ωρύονται ότι η αντιπολίτευση «δεν θέλει λύση». Η δική μου εκτίμηση είναι ότι οσότου δεν υπάρξει μια Εθνική Στρατηγική στον κυπριακό πρόβλημα, δεν θα υπάρξουν τα πολυπόθητα αποτελέσματα της επανένωσης της πατρίδα μας. Η Εθνική Στρατηγική επιβάλλεται, ώστε, επιτέλους, να υπάρξουν στόχοι τους οποίους θα διεκδικήσουμε. Επιπρόσθετα, επιβάλλεται, ώστε να μην χρωματίζει ο όποιος Πρόεδρος εκλεγεί, τη λύση ανάλογα με τις πολιτικές του πεποιθήσεις και ιδεολογικές του αγκυλώσεις. Το ζήσαμε αυτό όλα αυτά τα χρόνια, με τα ανάλογα αποτελέσματα. Αλλά, προπαντός, πρέπει να ξυπνήσει επιτέλους αυτός ο λαός από την νιρβάνα του και να αντιληφθεί ότι κινδυνεύει η επιβίωσή του. Κινδυνεύει να τον καταπιεί η τουρκική επεκτατικότητα και η δίψα για εξουσία- όχι μόνο στη χώρα του, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή- ενός ψευτοσουλτάνου που ούτε τους ίδιους τους πολίτες της χώρας του δεν μπορεί να σεβαστεί. Υπάρχουν πολλά δείγματα γραφής που δεν χωράνε αμφισβήτησης. Κάποιος εύλογα μπορεί να ρωτήσει, τι μπορεί ένας λαός να κάνει;
Η απάντηση είναι απλή: Να πιέσει τους πολιτικούς του ηγέτες να ορθοδρομήσουν, να βάλουν το κυπριακό πρόβλημα πίσω στην σωστή του διάσταση: της τουρκικής εισβολής και κατοχής, της κατάφωρης παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του εποικισμού, της αλλοίωσης της δημογραφίας του τόπου, της περιβαλλοντικής καταστροφής, της πολιτιστικής καταστροφής και τόσων άλλων. Ο κατάλογος, ατελείωτος. Ας ακούσει αυτός ο λαός, επιτέλους, τις ιαχές του πολέμου και ας βγει από τη νιρβάνα του, προτού είναι αργά.
Ο λαός δεν είναι σε καμιά Νιρβάνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε Νιρβάνα βρίσκεται αυτός που δεν έχει
προβλήματα.
Απλά βρίσκεται σε κατάσταση ημι-νοκ-άουτ
απ' όλη αυτή την ισοπέδωση των πάντων και την
καταστροφή που έπεσε πάνω στο κεφάλι του.
Μόνο σε Νιρβάνα δεν βρίσκεται.
Μην λέμε ότι θέλουμε...